مرحوم واعظ قزويني مي فرمايد:

سر اينكه جوانان يكديگر را وداع كرده و با هم خداحافظي نمودند با اينكه در برزخ و دار باقي بهم مي رسيدند اين بود كه فراق قطعي و وصال محتمل بود زيرا احتمال اين بود كه يكي از آنها زنده مانده و در شهادتش بداء حاصل شود و طبق اين احتمال وداع مناسب بوده و بجا.