ديگر از جانبازان و شهداء در سرزمين طف جناب حجاج بن مسروق جعفي است كه مؤذن لشگر امام حسين عليه السلام و به گفته برخي ركاب دار آن حضرت بوده است، وي مردي كثيرالصلوة و كثيرالصوم، قاري قرآن و حافظ فرقان بود.

حجاج بن مسروق وقتي روزگار را تيره و تار و حال امام عليه السلام را آن طور زار مشاهده كرد دنيا در نظرش ظلماني آمد و جان عزيز در پيش چشمش خوار گشت، خدمت آن مظلوم آمد عرض كرد: قربانت گردم وقت تصدق شدن من رسيده، اجازه فرمائيد كه جانم را قربان شما كنم.

حضرت با ديده اشگبار اذن دادند.

حجاج با خاطري افسرده و رواني پژمرده روي به معركه آورد و اين رجز را خواند.




اقدم حسينا هاديا مهديا

فاليوم تلقي جدك النبيا



ثم اباك ذالندي عليا

ذاب الذي نعرفه وصيا



سپس حمله برد بر آن درياي لشگر و با شمشير آتشبار دمار از روزگارشان برآورد به روايت مناقب پانزده نفر از شجاعان لشگر دشمن را به دارالبوار فرستاد و بسياري از پيادگان را از حيات محروم ساخت.

مرحوم محدث قمي در منتهي الآمال فرموده: حجاج بيست و پنج نفر از لشگر دشمن را بخاك هلاكت افكند صف دشمن بسته شد و لشگريان از ضرب تيغش به تنگ آمدند بناچار از دور و نزديك تيربارانش نمودند آن شير دل رجز را اعاده كرد و كارزار سختي نمود تا از كثرت زخم و خستگي مفرط از پاي درآمد آن روباه صفتان حال را كه چنين ديدند دورش را احاطه كرده با نوك سنان بدن مباركش را سوراخ سوراخ و با شمشير پاره پاره و قطعه قطعه كردند رحمة الله عليه.