پس از عبدالرحمن بن عبدالله يحيي بن سليم مازني محضر امام عليه السلام آمد و اذن گرفت و به ميدان رفت، وي مرد پسنديده و مبارز كار ديده اي بود، اين بزرگوار در حال حرب پيوسته اين مقال بر زبانش مترنم بود:

و محياي و مماتي لله رب العالمين، باري حمله به ميمنه لشگر كفر نمود و آن را بهم زد و سپس به ميسره حمله آورد آرايش آنرا منهدم ساخت و بالاخره پس از غلبه ضعف و خستگي از پاي درآمد و در عداد شهداء قلم زده شد.