پس از شهادت سعد بن حنظله عمير بن عبدالله مذحجي آهنگ ميدان نمود ابتداء خدمت سلطان عالمين رسيد دست ادب به سينه گرفت اجازه ميدان خواست، امام عليه السلام اذنش داد، از ياران و اصحاب خداحافظي كرد چون شير غريد و نعره رعدآسا از جگر بركشيد و اين رجز را خواند.



اني لدي الهيجاء ليث مخرج

اعلو بسيفي هامة المدحج



و اترك القرن لدي التعرج

فريسته الضبع الازل الاعرج



و پس از رجز تيغ شرربار از نيام كشيد و مركب بادپيما را در آتش حرب وزاند و خرمن عمر كفار را به خزان مبدل نمود با كام تشنه و جگر تفتيده بهر سو كه رو مي كرد دمار از آن تبهكاران بر مي آورد در آن گرماگرم نبرد دو نامرد ظالم به نامهاي مسلم و عبدالله در كشتن وي با هم متفق شدند و آن دلير نامور را از پاي درآورده و شهيدش نمودند رحمة الله عليه.