صاحب كتاب عمدة الطالب مي نويسد: وجه تسميه ابوالفضل عباس سلام الله


عليه به «سقاي لب تشنگان» از اين راه دانسته اند كه گويند در بين راه هر وقت اطفال و اهل و عيال تشنه مي شدند از قمر بني هاشم آب مي طلبيدند و چون آب به روي حضرت بسته شد در وقت آب به چنگ آوردن و تقسيم كردن قمر بني هاشم قسمت خود را نگاه مي داشت هر وقت اطفال برادر خدمت عمو اظهار عطش مي كردند آن جوان مرد با همت آب قسمت خود را به ايشان مي داد.

و ديگر از جمله القاب آن حضرت ابوالقربه است.

قربه بمعني مشگ است چون ماه بني هاشم با مشگ بميدان رفت لشگر دشمن بعضي آن حضرت را نمي شناختند به يكديگر مي گفتند: جاء ابوالقربه و حمل علينا ابوالقربه.