مرحوم واعظ قزويني در كتاب رياض القدس مي فرمايد:

ابن شهرآشوب عليه الرحمه در مناقب فرموده:

دو طفلي كه در كنار شريعه فرات كشته شدند و سرشان را بريدند اولاد جعفر بن ابيطالب بودند كه شب يازدهم عاشوراء از لشگر ابن زياد فرار كردند و در كوفه گرفتار شده و شهيد شدند و سرهاي آنها را به حضور ابن زياد بردند و اين واقعه در روز يازدهم يا دوازدهم عاشوراء اتفاق افتاد بدون اينكه در زندان محبوس شوند و يك سال بمانند به چند دليل.

اين خبر اقرب به صواب و تصديق است زيرا كه ابن زياد شش ماه در بصره رياست مي كرد و شش ماه در كوفه در سر سال اگر ابن زياد به شام نرفته در بصره بوده و حال آنكه ابن جوزي مي نويسد:

ابن زياد بعد از شهادت امام حسين عليه السلام به شام رفت و از جمله خواص و ندماء يزيد و هم شرب آن پليد گرديد و صوت خوش داشت و تغني مي كرد.

و ديگر آنكه از شأن و حال امام زين العابدين عليه السلام بعيد است كه معززا و مكرما از شام برگردد از حوالي كوفه بگذرد يا بنابر تحقيق به كوفه بيايد ولي اين دو طفل معصوم را از زندان مستخلص نكند خيلي غريب است!!!

علاوه بر اينها اين دو طفل مي گويند: نحن من ذرية نبيك (ما از ذريه پيغمبر تو هستيم) اولاد جعفر بواسطه عليا مخدره زينب خاتون كه زوجه عبدالله بن جعفر بود مي توانند ذريه باشد ولي اولاد مسلم ذريه پيغمبر نمي توانند بود ديگر به تأويل و العلم عند الله [1] .

[1] مؤلف گويد: استشهاد اخير به نظر تمام و صحيح نمي‏آيد زيرا اولاد عبدالله بن جعفر از حضرت عليا مخدره زينب کبري را مي‏توان ذريه پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله حساب کرد اما فرزندان خود جعفر را يقينا نمي‏توان ذريه پيامبر دانست و عجب است از مرحوم واعظ قزويني که چطور اطلاق ذريه پيغمبر را به فرزندان جعفر صحيح مي‏داند ولي اين اطلاق را نسبت به اولاد مسلم بن عقيل روا ندانسته و حکم به صحتش نکرده است.