ابن بابويه در علل از جعفر بن محمد بن عمارة از پدرش از امام صادق عليه السلام نقل كرده به آن حضرت عرض كردم: از اصحاب حضرت حسين عليه السلام و سبقت گرفتنشان در شهادت بفرمائيد، فرمود: براي آنها پوشش ظاهري كنار رفت و جايگاه خود را در بهشت ديدند لذا هر كدام مي خواستند زودتر به شهادت برسند تا در بهشت به وعده هاي خدا دست يابند.

در بحار از معاني الاخبار از ابي جعفر ثاني امام جواد عليه السلام از پدرانش از علي بن الحسين عليهم السلام نقل است فرمود: وقتي امر بر حضرت حسين عليه السلام سخت شد كساني كه همراه حضرت بودند به چهره حضرت كه نگاه مي كردند و حضرت را برخلاف سايرين كه هر چه كار سخت مي شد رنگشان تغيير پيدا مي كرد بدنشان به لرزه و قلبشان به تپش مي افتاد، امام حسين عليه السلام و بعضي كه همراه حضرت بودند چهره شان نوراني آرامش بدنشان بيشتر و آرامش و سكونشان زيادتر مي شد و امام حسين عليه السلام به آنها مي فرمود: صبور باشيد اي فرزندان بزرگواران، مرگ چيزي جز


يك پل نيست شما را از مكاني پر از فقر و بدبختي و مشكلات به سوي بهشت وسيع و نعمتهاي ابدي منتقل مي نمايد، كدام يك از شما انتقال از زندان به قصر كراهت دارد؟ و براي دشمنان شما انتقال از كاخ به زندان و عذاب است پدرم از رسول خدا نقل فرمود: دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ پلي است كه مؤمن را به بهشت و كافر را به جهنم منتقل مي كند نه او دروغ گفته نه من دروغ مي گويم.

و باز در آن كتاب از خرائج از سعد از ابن عيسي از اهوازي از نضر از عاصم بن حميد از ثمالي نقل است كه علي بن الحسين عليه السلام فرمود: شب قبل از روز شهادت پدرم، همراه او بودم. به اصحابش فرمود: شب را سپر خود قرار دهيد اين مردم فقط مرا قصد كرده اند اگر مرا بكشند با شما كاري ندارند شما مي توانيد راحت زندگي كنيد، گفتند: بخدا قسم اين كار هرگز شدني نيست، فرمود: فردا همه شما كشته مي شويد و هيچكس از شما نجات پيدا نمي كند، گفتند: خدا را سپاس مي گوئيم كه ما را به شهادت همراه شما شرافت داد، آنگاه حضرت آنها را دعا نمود و فرمود: سرهايتان را بلند كنيد و جايگاهتان را در بهشت ببينيد حضرت جاي هر يك را در بهشت به آنها نشان داد، (روز عاشورا) آن مردان از نيزه ها و شمشيرها با سينه و صورت خود استقبال مي كردند تا به جايگاهشان در بهشت برسد.

در خصال شيخ صدوق (ره) از علي بن سالم از پدرش از ثمالي نقل است كه گفت: علي بن الحسين عليه السلام به عبيدالله بن العباس بن علي عليه السلام نگاه كرد و اشك از چشمش جاري شد سپس فرمود: براي پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله روزي سخت تر از روز احد نبود كه حمزه سيدالشهدا شير خدا و شير رسول خدا صلي الله عليه و آله به شهادت رسيد، و بعد از آن جنگ موته بود كه پسر عم پيامبر حضرت جعفر ابن ابي طالب به شهادت رسيد اما هيچ روزي به سختي روز شهادت حسين عليه السلام نيست كه سي هزار نفر كه خود را از


امت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله تصور مي كردند به آن حضرت يورش بردند و هر كدام مي خواستند با ريختن خون آن حضرت به خدا تقرب پيدا كنند در حاليكه حسين عليه السلام آنها را به ياد خدا متذكر مي شد و آنها را موعظه مي كرد تا اينكه او را با ظلم و ستم به شهادت رساندند.

سپس حضرت فرمود: خدا رحمت كند عباس را برادرش را بر خود ترجيح داد و خود را گرفتار بلا كرد و جانش را فداي برادرش نمود تا اينكه دستانش قطع شد، خداوند به جاي دو دست دو بال به او عنايت كرد كه با ملائك پرواز مي كند همانند جعفر بن ابي طالب عليه السلام، براي عباس نزد خدا مقامي است كه تمام شهداء در روز قيامت به او غبطه مي خورند.



و ذووا المروة و الوفا أنصاره

لهم علي الجيس اللئام زئير



طهرت نفوسهم لطيب أصولها

فعناصر طابت لهم و جحور



عشقوا العنا للدفع لا عشقوا

الغنا للنفع لكن أمضي المقدور



فتمثلت لهم القصور و ما بهم

لولا تمثلت القصور قصور



در تفسير امام حسن عسكري عليه السلام نقل شده وقتي آيه (و اذا اخذنا ميثاقكم لا تسفكون دمائكم) درباره يهود نازل شد، كه آنها عهد خدا را شكستند و پيامبران را تكذيب كردند و اولياء الله را كشتند، پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود آيا به شما خبر بدهم يهوديان امت من چه كساني هستند؟ گفتند: بلي يا رسول الله صلي الله عليه و آله، فرمود: عده اي از امت من كه خود را از اين امت مي دانند خروج مي كنند و برترين و پاكترين فرزندان و نسب مرا به قتل مي رسانند و شريعت و سنت مرا تغيير مي دهند و فرزندانم حسن و حسين را به قتل مي رسانند، همانطور كه گذشتگان اين يهوديان يحيي و زكريا را به قتل رساندند بدانيد كه خداوند آنها را لعنت مي كند همانطور كه يهوديان (قاتلان


يحيي و زكريا) را لعنت مي نمايد بر باقيمانده نسلهاي آنها پيش از قيامت، هدايتگري از فرزندان حسين عليه السلام مظلوم مبعوث مي كند كه آنها را با شمشير اولياء خودش به آتش جهنم مي فرستد آگاه باشيد خداوند لعنت مي كند قاتلان حسين عليه السلام و دوستان و ياران قاتلان حسين عليه السلام و كساني كه سكوت كردند از لعن فرستادن بر قاتلان حسين عليه السلام بدون تقيه، آگاه باشيد خداوند درود مي فرستد بر گريه كنندگان حسين بن علي عليه السلام، و بر لعنت فرستندگان بر دشمنان حسين عليه السلام و كساني كه بر دشمنان حسين عليه السلام خشم و غيظ بگيرند، آگاه باشيد هر كس به قتل حسين عليه السلام راضي باشد شريك قاتلان حسين است، آگاه باشيد قاتلان حسين و كمك كنندگان به آنها از دين خدا دور هستند و لعنت خدا و ملائك و تمام مردم بر آنها خواهد بود، آگاه باشيد خداوند به ملائك مقربش امر مي كند اشكهايي كه در سوگ حسين عليه السلام ريخته شده را به خازنان بهشت مي دهند تا با آب حيات مخلوط كرده تا گوارايي آن هزار برابر شود، همچنين ملائك اشكهايي كه در قتل حسين عليه السلام از خوشحالي ريخته شده و از چشمها اشك شوق جاري شده در هاويه جهنم نگهداري مي كند و آن را با آب جوشان جهنم مخلوط نموده تا حرارت و سوزندگي آن را هزار برابر زيادتر نمايد و آن را به قاتلين و دشمنان آل محمد عليه السلام مي خورانند.

باسناد معتبر از داود بن سليمان القرا از امام رضا عليه السلام از پدران بزرگوارش عليهم السلام از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل است كه فرمود: قاتل حسين عليه السلام در تابوتي از آتش است نصف عذاب اهل دنيا براي اوست دستها و پاهايش با زنجير آتشين محكم، بسته مي شود و واژگون در آتش انداخته مي شود تا در قعر جهنم واقع شود او بوي آزار دهنده اي دارد كه اهل جهنم از آن به خدا پناه مي برند او و كساني كه عليه آن حضرت حضور داشتند در آن عذاب دردناك دائمي هستند و هر گاه پوست بدنشان بسوزد خداوند


پوست ديگري بر بدنشان مي روياند تا عذابشان ادامه داشته باشد و از آب جوشان بد بوي جهنم مي آشامند، واي بر آنها از عذاب جهنم.

در كامل الزيارات از محمد بن عبدالله بن علي النقاد از ابي هارون العيسي از جعفربن حيان از خالد ربعي نقل نمود از كسي كه شنيده بود كعب مي گفت: اول كسي كه قاتل حسين عليه السلام را لعنت نمود ابراهيم خليل الرحمن بود و به فرزندش نيز امر كرد به قاتلان حسين لعنت بفرستند و از آنها براي اين كار عهد گرفت. بعد از او موسي بن عمران بر قاتلان حسين عليه السلام لعنت نمود و امت خود را نيز به اين كار امر نمود سپس داود عليه السلام لعنت فرستاد و بني اسرائيل را نيز به اين كار امر كرد و عيسي عليه السلام بيش از ديگران بر قاتلان حسين عليه السلام لعنت فرستاد سپس فرمود: اي بني اسرائيل بر قاتلان حسين عليه السلام لعنت كنيد و اگر روزگار آنها را درك كرديد با آنان همنشين نباشيد، شهادت با حسين عليه السلام همانند شهادت با انبياء است شهدايي كه از انبياء استقبال كرده و از آنها روگردان نشده اند، و گويا مي بينم بارگاه او را هيچ پيامبري نيست مگر آنكه كربلا را زيارت كرده و آنجا توقف نموده، و گفت: (اي كربلا) خيرات تو بسيار است و ماه تابان در تو دفن خواهد شد.

در كامل از حسن بن زياد از امام صادق عليه السلام نقل است كه فرمود: قاتل يحيي بن زكريا عليه السلام حرام زاده بود و قاتل حسين عليه السلام نيز ولد زنا است و آسمان بر كسي جز يحيي بن زكريا و حسين عليه السلام گريه نكرده، راوي مي گويد: گفتم: چگونه گريه كرده؟ فرمود: خورشيد در سرخي طلوع مي كند و در سرخي غروب مي كند.

در آن كتاب از جابر نقل شده كه، رسول گرامي صلي الله عليه و آله فرمود: در جهنم جايي است كه سزاوار كسي جز قاتل حسين بن علي عليه السلام و يحيي بن زكريا عليه السلام نمي باشد.

و باز در آن كتاب از داود بن فرقد از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود: قاتل


حجسين عليه السلام و قاتل يحيي بن زكريا عليه السلام ولد زنا بودند. در همان كتاب از اسماعيل بن ابي زياد از يكي از راويانش از امام صادق عليه السلام درباره ي گفته ي فرعون كه گفت: (بگذاريد موسي را بكشم) پرسيدند: يابن رسول الله چه كسي مانع شد فرعون موسي را بكشد؟ فرمود: افراديكه حلال زاده بودند زيرا كه پيامبران و امامان را جز كساني كه از زنا بوجود آمده اند نمي كشند.

در كتاب عقاب الاعمال از ابن متوكل از محمد العطار از اشعري از احمد بن محمد از پدرش از عبدالله بن مغيرة از عبدالله بن عبدالرحمن از بكر بن احمد آمده گفت: با امام صادق عليه السلام از مدينه به مكه همراه بودم به منزلي رسيديم كه به آن عسفان مي گفتند در سمت چپ راه، كوه ترسناكي بود، گفتم: يابن رسول الله صلي الله عليه و آله اين كوه چقدر ترسناك است در اين راه كوهي چنين ترسناك نديده ام، حضرت فرمود: اي بكر ميداني اين چه كوهي است؟ اين كوهي است كه به آن الكمد مي گويند كه بالاي دره اي از واديهاي جهنم است و جاي قاتلان حسين عليه السلام است از زير آن آبهاي جهنم، صديد، حميم و غسلين جاري مي شود و از جهنم خارج نمي شود. از پليدي از حطمه، هاويه، سقر، جحيم، سعير و جهنم چيزي خارج نمي شود هيچگاه از كنار اين كوه گذر نكردم مگر اينكه آندو را ديدم كه استغاثه مي كنند و گريه و زاري مي نمايند. من به قاتلان جدم حسين عليه السلام نگاه مي كنم و به آندو مي گويم پدرم را كشتند چون شما پايه اش را گذارديد و به ما رحم نكرديد از ما فرار كرديد و ما را به قتل رسانديد و ما را از زندگي محروم كرديد، حق ما را غصب كرديد خلافت را از ما گرفتيد، خداوند رحم نكند به هر كه به شما دو نفر ترحم كند زيرا خداوند به بندگانش ظلم نمي كند.

در كامل از پدرش از علي بن الحسين از علي بن ابراهيم بن هاشم از پدرش نوفلي
از سكوني از امام صادق عليه السلام نقل است فرمود: در خانه هايتان كبوتر آواز خوان نگهداري كنيد زيرا به قاتلان حسين لعنت مي فرستند.

در همان كتاب از داود بن فرقد نقل مي كند: در منزل امام صادق عليه السلام نشسته بوديم كبوتر آواز خواني ديدم كه زياد آواز مي خواند امام عليه السلام به من نگاه كرد و فرمود:اي داود در مورد اين پرنده چه ميگويي؟ گفتم: نظري ندارم فدايت شوم، فرمود: به قاتلان حسين عليه السلام لعنت مي فرستد، از اين پرنده ها براي خانه هايتان تهيه كنيد.

از محمد بن جعفر از محمد بن الحسين از خشاب از علي بن حسان از عبدالرحمن بن كثير از داود رقي آورده اند گويد: نزد امام صادق عليه السلام بودم حضرت آب خواستند وقتي آب را نوشيدند چشمانش پر از اشك شد سپس به من فرمود: اي داود خدا لعنت كند قاتلان حسين عليه السلام را، هر كس آب بخورد و حسين عليه السلام را ياد كند و قاتلانش را لعنت كند خداوند صد هزار حسنه براي او مي نويسد و صد هزار گناه او را مي بخشد و صد هزار درجه به او عطا مي كند، و مانند اين است كه صد هزار بنده آزاد كرده، خداوند روز قيامت او را با دلي شاد محشور مي نمايد.

در بحار از شيخ مفيد (ره) از احمد بن الوليد از پدرش از صفار از ابن عيسي از ابن ابي عمير از حسن بن ابي فاخته نقل است: به امام صادق عليه السلام گفتم: هر گاه از حسين بن علي عليه السلام ياد كنم بهتر است چه بگويم؟ فرمود: سه بار بگو: صلي الله عليك يا اباعبدالله.

در عيون از ريان بن شبيب از امام رضا عليه السلام نقل است كه فرمود: اي پسر شبيب اگر دوست داري همراه رسول خدا صلي الله عليه و آله در حجره هاي بهشت ساكن شوي پس به قاتلان حسين لعنت بفرست، اي شبيب اگر دوست داري پاداشي مثل پاداش شهداي همراه حسين عليه السلام را داشته باشي، هر گاه بياد حسين افتادي بگو: (يا ليتني كنت معهم


فأفوز فوزا عظيما).

در آن كتاب از ابن عبدوس از ابن قتيبه از فضل از امام رضا عليه السلام نقل شده فرمود: هر كس نگاهش به آبجو و شطرنج بيفتد، امام حسين عليه السلام را ياد كند و يزيد و آل يزيد را لعنت بفرستد، خداوند گناهان او را مي بخشد هر چند به تعداد ستارگان باشد.

تكميل گفتار:

شيخ فخرالدين طريح نجفي در منتخب (بطور مرسل) از كعب الاخبار پس از مسلمان شدنش در زمان خلافت عمر بن خطاب مردم از او درباره حوادثي كه در آخر الزمان واقع مي شود مي پرسيدند، او خبرهاي مختلفي از حوادث گوناگون آخر الزمان مي داد از جمله گفت: بزرگترين آن حوادث از حيث فتنه و سختتر آنها از حيث مصيبت كه تا روز قيامت فراموش نمي شود مصيبت حسين عليه السلام است و آن فسادي است كه خداوند در كتاب مجيد ياد كرده (ظهر الفساد في البر و البحر بما كسبت ايدي الناس) و بدرستيكه فساد در زمين با كشته شدن هابيل پسر آدم شروع شد و به قتل حسين عليه السلام ختم شد، مگر نمي دانيد روز قتل حسين عليه السلام درهاي آسمان باز مي شود و آسمان با گريه اعلان مي كند و اشك مي ريزد، هر گاه سرخي را در آسمان ديديد كه بالا آمده بدانيد كه آسمان بر حسين عليه السلام گريه مي كند، گفتند: اي كعب، چگونه آسمان در قتل انبياء چنين نكرد و گريه ننمود در حاليكه آنها افضل از حسين عليه السلام بودند؟ گفت: واي بر شما، كشته شدن حسين عليه السلام موضوع بسيار بزرگي است، او پسر سيد المرسلين است و او آشكارا در يك جنگ ظالمانه كشته مي شود. مردم وصيت جدش رسول خدا صلي الله عليه و آله را در مورد او رعايت نمي كنند و آن وصيت اين است كه حسين عليه السلام از ذريه او و پاره تن او است كه در كربلا كشته مي شود بخدايي كه جان كعب در دست اوست گروههائي از ملائك در آسمانهاي هفتگانه بر او گريه


مي كنند و تا روز قيامت گريه آنان قطع نمي شود و بقعه اي كه در آن دفن مي شود بهترين بقاع است هيچ پيامبري نبوده مگر اينكه به آن مكان آمده، آنجا را زيارت كرده و در مصيبت حسين عليه السلام گريه كرده است هر روز عده اي از ملائك و جن و انس براي زيارت به كربلا مي آيند و مي روند، وقتي شب جمعه مي شود نود هزار ملك نازل مي شوند و بر حسين عليه السلام گريه نموده و فضايل او را نقل مي كنند، از او در آسمان به حسين عليه السلام مذبوح ياد مي شود و در زمين اباعبدالله عليه السلام المقتول، در درياها به فرزند نوراني و مظلوم، روز قتل حسين عليه السلام كسوف و در آن شب خسوف مي شود و تاريكي سه روز بر مردم ادامه مي يابد و از آسمان خون مي بارد كوهها از هم پاشيده و درياها طوفاني مي شود و هر گاه از ذريه او و عده اي از شيعيان او نبودند كه خون او را طلب كنند و انتقام او را بگيرند، خداوند آتشي از آسمان مي فرستاد و تمام زمين و زمينيان را مي سوزانيد، سپس گفت: اي مردم از مطالبي كه درباره حسين عليه السلام مي گويم تعجب مي كنيد؟ هيچ چيز در گذشته و آينده نيست مگر اينكه خداوند آن را به موسي عليه السلام بيان كرده است و هيچ جانداري را خلق نكرده مگر آنكه عالم ذر آن را به آدم عليه السلام نشان داده است حال اين امت به آدم ارائه شد و به آن نگاه كرد و اختلافات و جنگهاي آنان را ديد بدرگاه خدا عرض كرد: پروردگارا اين امت پاك و اين بلايا؟ جواب آمد: اي آدم آنها اختلاف مي كنند و دلهايشان با يكديگر اختلاف پيدا مي كند و در زمين فساد مي كنند مانند فساد و كشته شدن هابيل به دست قابيل، و آنها فرزند محمد مصطفي را به قتل مي رسانند، سپس محل كشته شدن حسين عليه السلام و مكان افتادنش و حمله امت جدش را به آن حضرت نشان داد، آدم به آنها نگاهي كرد و چهره آنها را سياه ديد، به درگاه خدا عرضه كرد: پروردگارا انتقام از آنها را سخت قرار بده همانطور كه فرزند آن پيامبر كريم صلي الله عليه و آله را بقتل رسانده اند.