كليني در كافي به اسنادش كه به هارون جهم مي رسيد از محمد بن مسلم نقل كرده كه گفت: شنيدم اباجعفر محمد بن علي عليه السلام مي فرمايد: هنگامي كه زمان رحلت امام حسين بن علي عليه السلام نزديك شد به حسين عليه السلام گفت: برادرم، من به تو وصيتي مي نمايم آنرا عمل نما. هنگامي كه من رحلت كردم مرا غسل و كفن نما آنگاه مرا نزد جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله ببر از آنجا نزد مادرم فاطمه عليهاالسلام ببر سپس مرا به سوي بقيع بازگردان و در همانجا دفن كن.

و نيز در كافي به اسنادش از مفضل بن عمر روايت شده از ابي عبدالله عليه السلام نقل كرده كه فرمودند: هنگامي كه زمان وفات حضرت حسن بن علي شد فرمود: اي قنبر ببين پشت در خانه مؤمني غير از آل محمد صلي الله عليه و آله هست يا خير؟ پس آنگاه فرمود: خداوند و رسولش و فرزند رسولش از من بر آن آگاه تر هستند امام حسن عليه السلام فرمود: اي قنبر برو و محمد بن حنيفة را صدا كن.

قنبر مي گويد: پس نزد محمد بن حنيفه رفتم، پرسيد: آيا چيزي اتفاق افتاده، خير است انشاء الله. گفتم: نزد ابامحمد بيا با عجله و به سرعت و با حال غير مرتب و ژوليده آمد و با من از خانه اش خارج شد در حاليكه مي دويد. وقتي نزد امام حسن عليه السلام رسيد سلام كرد، امام حسن به او فرمود: بنشين شخصي مثل تو محروم نمي شود از استماع سخني كه بوسيله آن اموات زنده مي شوند و زندگان بواسطه آن مي ميرند. ظرف علم و چراغ هدايت باشيد همانا برخي از روشنايي هاي


روز از برخي ديگر روشن تر است، آيا ندانستي كه خداوند تعالي اولاد ابراهيم را از پيشوايان قرار داده است و برخي را بر بعضي ديگر برتري داده است. به داود زبور را داد و خداوند محمد صلي الله عليه و آله را برگزيد، اي محمد بن علي بدرستيكه من از حسد بسيار بيمناكم زيرا خداوند تعالي كافرين را به حسد وصف كرده آنجا كه خداوند عزوجل فرمود (كفارا حسدا من عند أنفسهم من بعد ما تبين لهم الحق و لم يجعل الله للشيطان عليك سلطانا) اي محمد بن علي آيا خبر ندهم به تو كه از پدرت درباره ي تو چه شنيدم؟

محمد بن حنفيه گفت: بله بفرمائيد.

امام حسن عليه السلام فرمود: شنيدم كه پدرت مي فرمود روز جنگ جمل اگر كسي دوست دارد به من در دنيا و آخرت خوبي كند پس بايد به پسرم محمد بن حنفيه نيكي نمايد اي محمد بن علي اگر بخواهي آگاه كنم تو را در حاليكه نطفه اي در پشت پدرت بودي مي توانم اي محمد بن علي آيا ميداني حسين بن علي بعد از وفات من و مفارقت روحم از جسمم امام بعد از من از سوي خداوند جل جلاله است. در كتابي كه از پيامبر بر جاي مانده آمده است كه حسين وارث پدر و مادرش در امر امامت مي باشد خداوند مي داند كه شما بهترين خلق او هستيد پس برگزيد از شما محمد را و برگزيد محمد صلي الله عليه و آله، علي عليه السلام را و برگزيد مرا علي عليه السلام به امامت و من برگزيدم حسين عليه السلام را.

محمد بن علي به امام حسن عليه السلام عرض كرد: تو امام من و واسطه من نزد محمد صلي الله عليه و آله هستي، قسم بخدا دوست داشتم قبل از اينكه اين سخنان را بگويي مي مردم، آگاه باش كه در سر من كلامي است كه زائل شدني نيست و هيچ صدايي آن را محو نمي نمايد گوئي در سرشت من نقش بسته است. من مشتاق سخنان تو


هستم سخن تو كلامي است كه زبانهاي گويا از بيان آن ناتوان و دست نويسندگان و همه آنها در بيان فضل تو عاجز هستند و اينگونه است كه خداوند جزاي محسنين را مي دهد و لا قوة الا بالله.

آري حسين عليه السلام عالم ترين و بردبارترين از حيث صبر و نزديكترين ما به رسول الله صلي الله عليه و آله از جهت خويشاوندي است. او قبل از اينكه بوجود بيايد امامي عالم بود، وحي را خواند قبل از اينكه زبانش به كلام باز شود. اگر خداوند مي دانست در كسي غير از نبي خدا خير است محمد صلي الله عليه و آله را برنمي گزيد پس خدا او را برگزيد او نيز علي را برگزيد و تو را علي عليه السلام و تو حسين عليه السلام را به امامت برگزيدي. ما تسليم تو هستيم و به امامت او راضي هستيم چه كسي به غير از او راضي مي شود و در مشكلات امور به چه كسي جز امام حسين عليه السلام مي توان رجوع كرد.

و چه نيكو سرود شاعر كه:



هم القوم آثار النبوة فيهم

تلوح و أنوار الامة تلمع



مهابط وحي الله خزان علمه

و عندهم سر المهيمن مودع



اذا جلسو اللحكم فالكل أبكم

و ان نطقوا فالدهر أذن و مسمع



و ان ذكروا فالكون ند و مندل

له أرج من طيبهم يتضوع



و ان برزوا فالدهر يخفق قلبه

لسطوتهم و الاسد في الغاب تجرع



و ان ذكر المعروف و الجود في الوري

فبحر نداهم زاخر يتدفع



فيا نسبا كالشمس أبيض مشرق

و يا شرفا من هامة المجد أرفع



فمن مثلهم ان عد في الناس مفخر

أعد نظرا يا صاح ان كنت تسمع



ميامين قوامون عز نظيرهم

هداة ولاة للرسالة متبع



فلا فضل الا حين يذكر فضلهم

و لا علم الا علمهم حين يرفع



و لا عمل ينجي غدا غير حبهم

اذا قام يوم البعث للخلق مجمع