در زيارت معروف به «ناحيه ي مقدسه» چنين آمده است.

السلام علي القاسم بن الحسن بن علي المضروب هامته المسلوب لامته، حين نادي الحسين عمه، فجلي عليه عمه كالصقر و هو يفحص برجليه التراب و الحسين يقول بعدا لقوم قتلوك و من خصمهم يوم القيامة جدك و ابوك [1] .

سلام بر قاسم پسر امام حسن -عليه السلام؛ آن نوجواني كه دشمن فرقش را شكافت و لباس جنگي اش را ربود. آن گاه كه عمويش حسين را به كمك طلبيد، مانند باز تيزپرواز بر بالين او حاضر شد. پاهايش را بر خاك گرم كربلا مي ساييد. در اين هنگام امام عليه السلام فرمود: از رحمت خدا دور باشند قومي كه تو را كشتند؛ آنان كه جد و پدر بزرگوار تو در روز قيامت دشمنشان است.

سيد مرتضي نيز عبارت زير را در زيارت آن حضرت فرموده است:

السلام علي قاسم بن الحسن و رحمة الله و بركاته السلام عليك يابن حبيب الله السلام عليك يا بن ريحانة رسول الله... [2] .


تذكر:

شعراني مي نويسد: ظاهرا اين زيارت انشاي خود سيد مرتضي (ره) است و خواندن ادعيه و زياراتي كه از ائمه عليهم السلام وارد نيست، جايز است مشروط به اينكه به نيت ورود و خصوصيت يعني خواننده بداند از ائمه عليهم السلام وارد نيست و با همين قصد قرائت كند [3] .