هنگامي كه وليد بن عبدالملك دستور داد حجره هاي كنار مسجد پيامبر خراب و جزء مسجد شوند، فاطمه دختر امام حسين عليه السلام كه در يكي از آنها زندگي مي كرد از آنجا خارج شد و به حره رفت. در حره خانه اي براي او ساختند و آن حضرت امر فرمود تا يك چاه در آن حفر كنند. هنگام كندن چاه به صخره اي رسيدند كه سنگ آن كنده نمي شد. به او خبر دادند.


فاطمه مقداري آب آورد و وضو گرفت و باقيمانده ي آب وضويش را توي چاه ريخت، كندن چاه و شكستن سنگ بر آنان آسان شد و به آب رسيد. مردم به آب آن چاه تبرك جستند و نام آن را «زمزم» نهادند [1] .