بسم الله الرحمن الرحيم

هذا ما اوصي به الحسين بن علي بن ابيطالب الي اخيه محمد المعروف بابن حنفيه

ان الحسين يشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له، و ان محمدا عبده و رسوله، جاء بالحق من عنده، و ان الجنة و النار حق، و ان الساعة آتية لا ريب فيها، و ان الله يبعث من في القبور، و اني لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي و شيعة ابي علي بن ابيطالب، فمن قبلني بقبول الحق، فالله اولي بالحق و من رد علي هذا اصبر حتي يقضي الله بيني، و بين القوم بالحق، و هو خيرالحاكمين، و هذه وصيتي لك، اخي، و ما توفيقي الا بالله، عليه توكلت و اليه انيب.


اين وصيت حسين بن علي بن ابيطاب است

به برادر خود «محمد» معروف به «ابن حنفيه»

من كه حسين بن علي هستم شهادت مي دهم كه خدا يكي است و به يكتايي او اقرار مي كنم.

او خداوندي است كه شريك و نظير ندارد و نيز شهادت مي دهم كه محمد «ص» بنده ي او و فرستاده ي اوست و از جانب پروردگار براستي و درستي و حق و حقيقت به رسالت برخاست.

گواهي مي دهم كه بهشت و دوزخ حق است و روز رستاخير يعني روزي كه تمام آفريدگان در برابر ميزان عدل الهي بر خود مي لرزند قابل انكار نيست.

در آن روز است كه همه سر از خاك گور برمي دارند و در محضر عدل الهي جبين تضرع بر خاك مي سايند و خداوند قهار، ميان بندگانش داوري مي كند.

من شهادت مي دهم كه قيام من براي حرص به مقام و خوشگذراني يا دامن زدن بر آتش ظلم و فساد نيست و من ستمكار


و مفسد نيستم بلكه برخاسته ام تا زنجير بدبختي و اسارت را از دست و پاي ستمديدگان باز كنم.

برخاسته ام تا بر آتش دل درماندگان آبي بيافشانم.

برخاسته ام تا ديگر يتيمي از مظالم ستمكاران اشك محنت بر چهره فرونبارد.

برخاسته ام تا پيروان جد ارجمندم محمد بن عبدالله و پدر بزرگوارم «علي» را از زير بار شكنجه ها و مصيبت ها رهائي بخشم.

هركه مرا در اين قيام الهي ياري كند و گفته هايم را بپذيرد، در پيشگاه خداوند پاداشي نيكو خواهد داشت و هركه زير بار انديشه ي اصلاح طلبانه ي من نرود و با من به عناد و ستيزه برخيزد، آنقدر در برابرش مقاومت خواهم كرد تا پروردگار ميان من و او حكم دهد و داد مرا بستاند.

اي برادر! اين بود وصيت من به تو، و در راه ثمر رسيدن اين انديشه ي مقدس از خداوند موفقيت مي طلبم، و تنها بر ذات بي همتاي او توكل مي كنم، زيرا بازگشت ما به سوي اوست.