همچنانكه ملاحظه شد، ارزش محوري عاشوراي حسيني (ع) و قداست انقلاب اسلامي با سيماي ايثار و فداكاري كه در يك حركت مظلومانه شكل داده شود، مشخص شد. و اين ارزش در حقيقت ارزش محوري انقلاب اسلامي امام رضوان الله تعالي عليه بود. شايد در قرون اخير انقلابي با اين شكل نه آغاز شده و نه به پيروزي رسيده است. امام (ره) از روز اول نهضت خود حركت خويش را مسلحانه آغاز نكرد و در طول پانزده سال تداوم آن، هيچگاه ياران امام دست به اسلحه نبردند. نكته جالب توجه اين است كه پس از شكست دشمن و پيروزي انقلاب با مشت در برابر درفش امام (ره)، اسلحه ي به زمين افتاده ي دشمن را برداشت و به آن مسلح گرديد. امام (ره) در طول پانزده سال تداوم مبارزات خود هيچگاه به هواداران و پيروان خود اجازه قيام مسلحانه نداد و هرگاه از آن حضرت در اين خصوص استجازه مي شد مي فرمود: هرگاه لازم شود خودم دستور خواهم داد. و همواره امام (ره) در بيانات خود روي اين مطلب تكيه مي كرد كه حركت انقلابي اين مردم در پيروي از امام حسين عليه السلام حركت با خون است، و دقيقا در تبيين شعار عاشوراي حسين (ع) «ان كان دين محمد لم يستقم الا بقتلي فيا سيوف خذيني» در اطلاعيه اي كه در هلال محرم 1357 از پاريس صادر فرمود، ماه محرم را ماه پيروزي خون بر شمشير ناميد و در پيام به ملت ايران اين روز يازدهم محرم همان سال (11 / 9 / 57) فرمود:

«اكنون دشمنان اسلام و ايران و هوداران رژيم يزيدي، در مقابل هواداران اسلام و مخالفان سرسخت رژيم طاغوتي ابوسفيان، صف بندي نموده و مي خواهند شعار اسلامي و حسيني را كه براي احياي اسلام و به دست آوردن آزادي و استقلال و برقراري حكومت قرآن، به جاي سلطه شيطان و حكومت قانون عدل در مقابل حكومت جنگل است، با مسلسلها و توپ و تانكها كه از خون دل ملت محروم تهيه شده است، جواب دهند. غافل از آنكه ملتي با بيداري و هوشياري به پا خاسته و نهضت اصيلش را وظيفه شرعي الهي تشخيص داده است، به اين سلاحهاي زنگ زده، با تمسخر مي نگرد» [1] .