همانطور كه گفتيم سيدالشهدا عليه السلام سه عنصر براي انقلاب خود معرفي فرمودند.

1. امر به معروف در اجراي ارزشهاي مثبت 2. نهي از منكر در دگرگوني ضد ارزشها 3. اجراي فرهنگ و سيره نبوي و علوي.

امام (ره) هنگامي كه در جريان انقلاب پيروزمند اسلامي متوجه شد، عده اي از اشخاص ناآگاه مسئله متدين بودن را دور از ارزشهاي اصيل اسلامي و انقلابي قابل تحقق مي دانند و عوامل استكبار روي اين سنگر در رسانه هاي بين المللي تبليغ مي كنند كه مسلمان بودن يك حقيقت جداي از انقلابي بودن است و فرمايش امام باقر (ع) مصداق پيدا كرده كه فرمود: «در دوره ي بازپسين، مردم ناداني پيدا خواهند شد كه امر به معروف و نهي از منكر را فقط در شرايطي واجب مي پندارند كه بدون ضرر و خطر باشد، و براي گريز از اين وظيفه بهانه و عذر و راه فرار مي تراشند... رو به نماز و روزه و وظايفي مي آورند كه مستلزم مايه گذاشتن از جان و مال نيست. اگر نماز گزاردن هم ضرري به مال و خانواده شان داشته باشد، آن را چنانكه افتخارآميزترين و كامل ترين و برترين وظيفه (يعني امر به معروف و نهي از منكر) را ترك كرده اند ترك خواهند كرد». در اين موقعيت امام (ره) با تفكيك اسلام ناب محمدي (ص) از اسلام آمريكايي، اسلام ارزشي و اسلام ضد ارزشي را مشخص فرمودند. اسلامي كه همچون اسلام عاشورا انسان را در برابر بيداد و استكبار به مقاومت وامي دارد، همان اسلام ارزشي است كه امام حسين (ع) از آن تعبير به سيره نبوي و علوي فرموده است، و اسلامي كه با تن دادن به بار ذلت و استكبار پذيري بسازد، همان اسلام ضد ارزشي يزيدي است كه امام حسين (ع) به مبارزه با آن برخاست و آن را در انديشه ها متحول كرد.