مـشـيـت الهـي بـر ايـن قـرار گـرفـتـه كـه اسـلام، دين نهايي و حضرت محمد(ص) خاتم پيامبران باشد؛

وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الاِْسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ(آل عمران: 85)

و هر كس جز اسلام به ديني بگرود، هرگز از او پذيرفته نخواهد شد.

طـراحـي اسـلام از سوي خدا بدين صورت انجام گرفته كه حلقه رهبري الهي، توسط دوازده امام تكميل گردد كه در قرآن مجيد از آنان به «اولوالامر» تعبير شده است؛

اَطيعُوا اللّهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِي الاَْمْرِ مِنْكُمْ

خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياي امر خود را نيز اطاعت كنيد.

رسول اكرم (ص) فرموده است:

در اثـنـاي مـعـراج ديـدم كـه نام هاي جانشينان دوازده گانه من با نوري سبز بر عرش خدا نـوشـتـه شده كه نخستين شان علي بن ابيطالب و آخرين شان مهدي است و خداوند فرمود: اي مـحـمـد! بـه وسـيله آخرين وصيّ تو زمين را از لوث دشمنانم پاك خواهم كرد و مشرق و مـغربش را در اختيار او قرار خواهم داد و با لشكريان و فرشتگانم او را مدد خواهم رساند تا دعوتم را آشكار سازد و خلايق را بر يگانگي من گرد آورد. [1] .

شـيـعه براساس تعاليم ناب اسلامي معتقد است كه هر يك از امامان معصوم در زمان خويش ‍ طـبـق فـرمـان الهـي عـمـل كـرده و اقـدام آنـان هـمـاهـنـگ بـا يـكـديـگـر و مكمّل همديگر بوده است. آنان از سياست واحدي پيروي كرده، عملكردشان در ظرف زماني خـاص و شـرايـط موجود، بسان حلقه هاي زنجير با يكديگر مرتبط اند؛ برخي به زمينه سـازي و بـرخـي به بهره گيري مي پرداختند و همگي در رهبري و تبليغ احكام و معارف الهي و اجراي اسلام به طور هماهنگ عمل مي كردند. در اين درس به هماهنگي دو دوره بسيار مهمّ تاريخ تشيع ـ كه دو نقطه عطف آن نيز به حساب مي آيد ـ مي پردازيم، يعني نهضت خونين امام حسين (ع) و قيام سبز حضرت مهدي ارواحنا له الفدا.