مـجـاهـدان راه خدا همواره از سوي دوستان و دشمنانِ نق زن، آماج بدگويي و سرزنش قرار مـي گـيـرنـد، بـرايـشـان پـاپيچ درست مي كنند و مي كوشند تا آنان را از اهدافشان باز دارنـد. قـرآن مـجـيـد در آيـه 54 سـوره مائده به مؤمنان هشدار مي دهد كه اگر در دينداري سستي ورزند يا دست از اسلام بردارند، خداوند انسان هاي مؤمني را مي آفريند كه دوست و محبوب خدايند، نسبت به مؤمنان مهربانند و نسبت به كفار سخت گيرند، همچنين؛

يُجاهِدُونَ في سَبيلِ اللّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ

در راه خدا مي جنگند و از ملامت هيچ سرزنش گري نمي هراسند.

رهبر فرزانه انقلاب مي فرمايد:

حـركـت در راه خـدا هـمـيـشـه مـخالفت دارد، اگر يك نفر از همين خواصّي كه گفتيم كار خوب انـجـام بـدهـد... مـمكن است چهار نفر ديگر از همين خواص پيدا بشوند، بگويند آقا مگر تو بـيـكـاري؟ مـگـر ديـوانـه اي؟ مـگـر زن و بـچـه نـداري؟ چـرا دنـبال اين كارها مي روي؟ كما اينكه در دوره مبارزه مي گفتند. خواص بايد بايستند، يكي از لوازم مـجـاهـدت خـواص، هـمـين است كه در مقابل حرف ها و ملامت ها بايستند، بديهي است مخالفين تخطئه مي كنند، بد مي گويند، تهمت مي زنند. [1] .