حماسه جاويد عاشورا به دو بخش تقسيم مي شود؛ بخش نخست آن كه با جانبازي و ايثار و شـهـادت سـيـدالشـهـدا و 72 تـن كـه در عـصـر روز دهـم مـحـرم سال 61 به پايان رسيد و آن بلاجويان عاشق به جايگاه رفيع «عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» پـركـشـيـدنـد. بـخـش دوّم، درسـت از عـصـر عاشورا و از كنار پيكرهاي پاره پاره شهيدان شروع شد و آن، رساندن «پيام» شهيدان به همه انسان ها بود.

پـيـام خـون شـهـيـدان، انـسـانـيـت، خـداخـواهـي، عـزّت و افـتـخـار، فـضـايـل اخـلاقي، عدالت و مسلماني بود و پيام آوران، امام سجاد، حضرت زينب، سكينه بـنـت الحـسـيـن و ديـگـر دلسوختگاني بودند كه در خون نشستن خورشيد را با چشم خويش نـظـاره كـرده بـودنـد و پـيـام گـيـران هـمـه كـسـانـي انـد كـه دل در گرو شرف و آزادي و معنويت سپرده اند و از ستم و فساد و بي خدايي گريزانند، ايـن كـسـان، خـيـل عـظـيـمـي را در طول تاريخ تشكيل داده اند و كاروان حسينيان، براي يك لحظه نيز در طول چهارده قرن از حركت بازنايستاده است و «هر كه دارد هوس كرب و بلا بسم الله!» آنچه در اين درس تقديم مي شود، گوشه اي از وظايف كساني است كه بوي كـربـلا بـه مـشـامـشـان رسيده و غيرتشان از نامردمي يزيديان زمان به جوش آمده و پيام مظلوم كربلا را با گوش جان نيوشيده اند.