نظر به اينكه اسلام، ديني جاويد و جهاني است و توان آن را دارد كه همه انسان ها را تا پـايـان دنـيـا ارشـاد و هـدايـت كـنـد، بايد مكانيزم آن به گونه اي طراحي شده باشد كه بـتـوانـد در بـرابـر آسـيـب ها و خطرهاي دروني و بيروني از خود دفاع كند و در برابر تـزويـر و تـهـديـد دشـمـنان داخلي و خارجي، آسيب زدايي نمايد و بايد گفت واژه زيبا و ژرف «بـسـيـج» نـمـايـان گـر هـمـيـن مـكـانـيـزم اسـت كـه ريـشـه در اديـان قبل از اسلام دارد و قرآن فرموده است:

وَ كَاَيِّنْ مِنْ نَبِي قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثيرٌ(آل عمران: 146)

چه بسيار پيامبراني كه همراه او توده هاي انبوه، كارزار كردند.

در اسـلام از امـيـر مؤمنان، علي (ع)، به عنوان نخستين بسيجي ياد مي شود كه بدون هيچ گـونـه چـشـمـداشتي، به پيامبر اسلام (ص) گرويد و تا پايان عمر نيز لحظه اي در دفاع از اسلام درنگ نكرد و پس از آن جناب، ديگر معصومين و پيروان واقعي آنان با همين تـفكر بسيجي در صحنه هاي گوناگون دفاع از اسلام حضور يافتند و از كيان آن دفاع كردند كه نقطه اوج انديشه والاي بسيجي، عاشورا و كربلاي حسيني بود.