بازگشت

شكستن فضاي اختناق


بـنـي اميه، عرصه سياسي ـ اجتماعي را بر همگان تنگ كرده بودند و به جز عدّه معدودي تـوان مـخـالفـت بـا آنـان را نـداشـتـنـد و آنـهـا نـيـز كـسـانـي بـودنـد كـه در مـكـتـب اهل بيت تربيت يافته بودند مانند عمرو بن حَمِق، رُشَيد هَجَري، حجر بن عدي، ميثم تمّار و سعيد بن جبير كه جملگي توسط مزدوران بني اميه سر به تيغ و دار سپردند يا زنده بـه گـور شدند. سيدالشهدا(ع) با قيام بر ضد حزب اموي، جوّ اختناق را شكست و روح حـمـاسه و قيام بر ضد ستمگران را در كالبد بي جان جامعه دميد و مسلمانان از حسين (ع) آموختند كه نبايد زير ستم بروند؛



بزرگ فلسفه قتل شاه دين اين است

كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است



نه ظلم كن به كسي ني به زير ظلم برو

كه اين مرام حسين است و منطق دين است



كـارآيـي ايـن مـنـطـق ابـوعبداللّه (ع) در انقلاب اسلامي به دوست و دشمن پوشيده نيست و جهانيان از جرأت و شهامت ملت انقلابي ايران، انگشت تعجب به دندان گزيدند؛ چرا كه هـمـه روزه اخـبار تظاهرات و فعاليت هاي ضد ستم شاهي اين ملت قهرمان، مهم ترين خبر رسـانـه هـاي جـهـانـي را تشكيل مي داد و هيچ ترديدي نبود كه تظاهرات ميليوني مردم در سـال 57 بـه ويـژه در 17 شـهـريـور و تـاسـوعـا و عـاشـوراي آن سـال جـز بـا الهـام از روحـيـه حـمـاسـي شـهـداي كربلا به وقوع نپيوست، امام خميني در سالگرد حماسه 17 شهريور طي پيامي فرمود:

... 17 شهريور مكرر عاشورا و ميدان شهدا مكرر كربلا و شهداي ما مكرر شهداي كربلا و مـخـالفـان مـلت ما مكرر يزيد و وابستگان او هستند، كربلا كاخ ستمگري را با خون در هم كـوبـيـد، كـربـلاي مـا كـاخ سـلطـنت شيطاني را فروريخت. اكنون وقت آن است كه ما ـ كه وارثـان ايـن خـون هـا هـسـتيم و بازماندگان جوانان و شهداي به خون خفته هستيم ـ از پاي نـنـشـيـنـيـم تـا فداكاري آنان را به ثمر برسانيم و با اراده مصمّم و مشت محكم، بقاياي رژيـم سـتـمـكـار و توطئه گران جيره خوار شرق و غرب را در زير پاي شهداي فضيلت دفن كنيم. [1] .

ايـن نـكـته بسيار حائز اهميت است كه ملّت ايران در زماني با الهام از عاشوراي حسيني بر ضـد رژيـم تـا دنـدان مـسـلّح پـهـلوي شـوريـد و آن را سـرنـگون كرد، كه شاه به عنوان ژانـدارم قـدرتـمند در منطقه خليج فارس، انجام وظيفه مي كرد و حافظ منافع نامشروع و مـسـتكبرانه ارباب خود امريكا بود و حتي به دستور امريكا در خاموش كردن صداي انسان هاي آزادي بخش منطقه ايفاي نقش مي نمود و به اربابان خود اطمينان داده بود كه ايران در حقيقت يك جزيره امن براي آنان است.


پاورقي

[1] صحيفه نور، ج 9، ص 57.