خداوند متعال، دين خود را كامل و بي هيچ گونه كاستي به آدميان هديه كـرده [1] و جـايـي بـراي افـزودن يـا كـاستن در آن نگذاشته است، ولي همواره كـساني بوده اند كه آگاهانه يا ناآگاهانه، آنچه را در دين نبوده است، به آن نسبت داده انـد و در دين بدعت گذاشته اند. اين كار چنان نكوهيده است كه پيامبر گرامي اسلام (ص) بدعت گذاران را «سگ هاي دوزخ» ناميده است. [2] .

پس از ارتحال رسـول اكـرم (ص) بـدعـت گـذاري در ديـن، كـم و بيش آغاز شد و شيوع يافت و تا هنگام وقـوع حـادثـه عاشورا به اوج رسيد به گونه اي كه حضرت امام حسين از آن به تلخي ياد كرده، مي فرمايد:

مـن شـمـا را بـه سـوي كـتاب خدا و سنّت پيامبرش فرا مي خوانم؛ چرا كه سنّت او مرده و بدعت احيا شده است. [3] .