با نگاهي به آنچه گذشت، جاي ترديد باقي نمي ماند كه عـبـرت پـذيـري، آدمـي را به پيمودن صراط مستقيم الهي رهنمون مي كند كه فرجامش جز رستگاري و خوشبختي در دو سرا نيست. امير مؤمنان (ع) در اين باره مي فرمايد:

فازَ مَنْ كانَتْ شيمَتُهُ اءلاِْعْتِبارُ وَ سَجيَّتُهُ اءلاِْسْتِظْهارُ [1] .

هر كس رسمش عبرت آموختن و آگاهي يافتن باشد، پيروز مي شود.

و در حـديـثـي ديـگـر، عـبرت پذيري را در كنار چند عنصر ارزشمند ديگر، سبب خوشبختي ابدي دانسته، مي فرمايد:

فـَتـَفـَكَّرُوا اَيُّهـَا النَّاسُ وَ تـَبـَصَّرُوا وَاعـْتـَبـِرُوا وَاتَّعـِظـُوا وَ تـَزَوَّدُوا لِلاْ خـِرَةِ تَسْعَدُوا [2] .

اي مـردم انـديـشه كنيد، بصيرت يابيد، عبرت گيريد، پند آموزيد و براي آخرت توشه برگيريد تا كامياب شويد.