شـجـاعـت آن اسـت كـه انـسـان در بـرخـورد بـا سـخـتـي هـا و خـطـرهـا، دلي اسـتـوار داشته بـاشـد. [1] بـيـشـتـر كـاربـرد ايـن واژه، در مـسـائل مبارزات و جهاد و برخورد با حريف در نبرد و نهراسيدن از رويارويي با دشمن در جـنـگ ها است. اين نيروي قلبي و صلابت اراده و قوّت روح، سبب مي شود كه انسان هم از گـفـتـن حـق در بـرابـر ظـالمـان نـهـراسـد، هـم هنگام نياز به مقابله و نبرد بپردازد، هم از فـداكـاري وجـانبازي نهراسد. درجايي كه اغلب مردم مي هراسند، شجاعت آن است كه انسان عـلي رغـم وجـود زمينه هاي هراس، نترسد و خود را نبازد و با غلبه بر مشكلات، تصميم گيري حق و درست داشته باشد.

شـجـاعـت عـاشـورايـيـان ريـشـه در اعـتقادشان داشت. آنان كه به عشق شهادت مي جنگيدند، ازمـرگ تـرسـي نـداشتند تا در مقابله با دشمن، سست شوند. از اين رو، لشكريان دشمن پـيـوسـتـه از بـرابـرشـان مـي گـريـخـتـنـد و چـون ياراي رزم فردي با اين شجاعان را نداشتند، حمله عمومي به يك فرد مي كردند، يا از دور، ياران امام را سنگباران مي كردند. يـكـي از راويان حوادث كربلا به نام حميد بن مسلم درباره قوّت قلب امام مي گويد: به خدا سوگند! هيچ محاصره شده اي در انبوه مردم را نديدم كه فرزندان و خاندان و يارانش كشته شده باشند و همچون حسين بن علي قويدل و استوار و شجاع باشد. مردان دشمن، او را محاصره كرده بودند، او با شمشير بر آنان حمله مي آورد و همه از چپ و راست فرار مي كردند.

عاشورا الهام بخش شجاعت به مبارزان بوده است و محرّم همواره روحيّه، شهامت و ظلم ستيزي به مردم مي داده است. به تعبير حضرت امام: ماه محرّم ماه حماسه و شجاعت و فداكاري آغاز شـد، مـاهـي كـه خـون بـر شـمـشـيـر پـيـروز شـد مـاهـي كـه قـدرت حـق، بـاطـل را تـا ابد محكوم و داغ باطله بر جبهه ستمكاران و حكومت هاي شيطاني زد، ماهي كه به نسل ها در طول تاريخ، راه پيروزي بر سرنيزه را آموخت... [2] .