امام حسين (ع) در پاسخ وليد براي بيعت با يزيد فرمود:

اي امـيـر، مـا خـانـدان نـبـوت و معدن رسالت، و مكان آمد و شدِ فرشتگان هستيم. اسلام به وسيله ما آغاز شد و به دست ما به انجام مي رسد و يزيد مردي است شرابخوار، كه انسان هاي محترم و بي گناه را به قتل مي رساند و علناً مرتكب گناه مي شود و بي باكانه حدّ و مـرز الهـي را مـي شـكـنـد، آيـا بـراي مـثـل مـن شـايـسـتـه اسـت كـه بـا مثل يزيد بيعت كند؟ (و با بيعت خود، تمام گناهان او را امضا كند؟) [1] .

امام (ع) با صراحت، شجاعت و قاطعيت، عزم راسخ، تصميم قاطع خود را در رد بيعت يزيد اعـلام مـي كـنـد و هـيـچ گـونه ترس، سياست بازي، فريبكاري و عافيت طلبي را در امر مسلمانان روا نمي دارد. تكليف همه را روشن مي كند كه حسين فرزند پيامبر(ص) هرگز با يـزيـد فـاسق و پليد، بيعت نخواهد كرد. بيعت حسين (ع) با يزيد، بيعت خير و صلاح با پـليدي و فساد است. تسليم نيكي ها، زيبايي ها و ارزش ها در برابر بدي ها، زشتي ها و پستي هاست. عقل، عدل، شرع و انصاف چنين سازشي را اجازه نمي دهد. امام (ع) با جمله «مـِثْلِي لا يُبايِعُ مِثْلَهُ» قيام خود را از حالت فردي و شخصي خارج و به صورت يك اصـل كلي و قانون عقلي مطرح مي كند. امام با اين بيان، دو جبهه و جناح متضاد را ترسيم مي كند كه از آغاز تاريخ بشري تا پايان آن در برابر هم قرار دارند.

جبهه حق و باطل، جبهه عدل و ظلم، جبهه نور و ظلمت، جبهه پارسايي و گناه، جبهه بدي هـا و زشـتـي هـا كـه قرآن مجيد از آن به عنوان شجره طيبه و خبيثه ياد كرده است. امام (ع) نـمـاد روشـنـايـي، پـيـشـوايـي حـق و پـرچـمـدار جـبـهـه عـدل اسـت و هـرگـز با جبهه زور و زر و تزوير سازشي ندارد. اين خلاف سنت و شريعت الهي است كه حق در برابر باطل و عدالت در برابر ستم تسليم و خوار گردد.

بـنـابـرايـن، قـيام عاشورا، قيام فردي عليه ديگري، يا گروهي عليه گروه ديگر، در مـقـطعي از تاريخ نيست، بلكه رويارويي همه خوبي ها با همه بدي ها و ارزش هاباضد ارزش هاست، نبرداسلام با كفر است كه تا قيام قيامت ادامه دارد.