اگـراولين هارا درفرهنگ عاشورا بجوييم، علي اكبر(ع) اولين شهيد از بني هاشم است. همو كه وقتي امام (ع) ازشهادت خود و يارانش خبر مي دهد، مي گويد:

پدر جان! اگر مرگ ما در راه حق است، پس از مرگ باكي نيست.

در مـيـان مبارزان، مسلم بن عَوْسَجه پيرمرد شيفته اباعبداللّه است كه در الگودهي و سبقت در ميان شهيدان عاشورا پيام هاي برجسته اي دارد. پيام هايي چون پايداري: «هرگز تو را رهـا نـخـواهم ساخت»، وظيفه شناسي: «به چه عذري از اداي حق تو سر باز زنيم»، سفارش: وقتي مسلم بن عوسجه بر اثر ضربات دشمن به زمين افتاد و هنوز نيمه جاني داشت، امام (ع) و حبيب بن مظاهر بر بالين وي آمدند. مسلم در جمله اي كوتاه به حبيب گفت: «اُوصِيكَ بِهذا؛ تو را به اين شخص (اشاره به امام (ع» سفارش مي كنم».

از ميان اسوه هاي جان نثار، مي توان از حنظلة بن سعد تهامي ياد كرد كه با رشادت تمام، بـدن خـود را سـپـر وجـود مـبـارك امام مي كند: «وَقَفَ بَيْنَ يَدَيِ الْحُسَيْنِ بَقِيَّةَ السَّهامِ وَالرِّمـاحِ وَالسُّيـُوفِ بـِوَجْهِهِ وَ نَحْرِهِ؛ پيش روي امام حسين (ع) ايستاد و با صورت و سينه خود از اصابت تير و نيزه و شمشير به امام جلوگيري مي كرد [1] ».

سـعـيـد بـن عبداللّه حنفي از ديگر پاكبازان بود كه گوي سبقت از ديگران ربود. او پيش روي امام و تيرهاي دشمن ايستاد تا اين كه به زمين افتاد و به شهادت رسيد. [2] .

عـمـرو بـن قـرظـه انـصـاري نـيز نيزه هاي پرتاب شده به سوي امام (ع) را با دست مي گـرفـت و شمشيرها را با جان مي خريد و از رسيدن هرگونه گزندي به امام جلوگيري مي كرد. در نهايت از امام سؤال كرد: آيا به عهدم وفا كردم؟ امام (ع) فرمود: «آري، تو در بهشت نيز پيش روي من خواهي بود» [3] .