آري، ما درباره ي دين و دينداري خود نيز در اشتباهيم. در فهم درست دين در اشتباه... و در تبليغ درست دين در اشتباه... و در تعليم و آموزش درست دين و نشر تربيت علمي دين در نفوس افراد، بيشتر از همه در اشتباه... به گفته ي دردمندانه ي دوست از دست رفته ي ما، عالم شهيد، آيت الله شيخ مرتضي مطهري - رحمةالله عليه -:

اگر كسي به نام دين رياست پيدا كرد و زعامت پيدا كرد و قدرتي پيدا كرد و پولي پيدا كرد، پس دين احياء شد؟ نه آقا! احياء دين و قدرت دين تابع اين است كه مردم چه اندازه به آن دين عمل بنمايند؟ چه اندازه به مقتضاي آن دين عمل بنمايند؟ چه اندازه به مقتضاي آن دين رفتار بكنند؟ اين زنده بودن دين است...

اكنون بنشينيم و حساب كنيم، ببينيم آيا واقعا تفكر ما تفكر اسلامي است؟ آيا تفكر اسلامي در مغز ما زنده است يا مرده؟... فكر ديني كه الآن ما متدين ها و مسلمانها و نماز خوانها و روزه گيرها و زيارت روها و حج كن ها داريم... به حالت نيمه مرده درآمده است... بايد اعتراف كنيم كه حقيقت اسلام، بصورت اصلي، در مغز و روح ما موجود نيست، بلكه اين فكر اغلب در مغزهاي ما بصورت مسخ شده موجود است...

فكر ديني ما بايد اصلاح بشود. تفكر ما درباره ي دين غلط است غلط، بجرئت مي گويم از چهار تا مسئله فروع، آنهم


در عبادات، چند تائي هم از معاملات، از اينها كه بگذريم ديگر فكر درستي، ما، درباره ي دين نداريم، نه در اين منبرها و در اين خطابه ها مي گوييم، و نه در اين كتابها و روزنامه ها و مقاله ها مي نويسيم، و نه فكر مي كنيم... [1] .

خداوند اين مرد دردمند و آگاه از بسياري از مسائل را رحمت كند. امروز هم مشكل همان مشكل است. و يكي از مشكلهاي بزرگ غفلت بسياري از مردم وابسته به دين از زندگي انسان محروم است، بويژه غفلت نابخشودني خواص.