«اي ابوذر! از غيبت كردن بپرهيز، كه غيبت كردن از زنا بدتر و سنگين تر است... زيرا ممكن است شخص زنا كند و به درگاه خدا توبه كند، و خدا او را بيامرزد، ليكن غيبت آمرزيده نمي شود مگر اينكه شخص غيبت شده راضي شود و بگذرد». [1] .

«اي ابوذر! هر كس نگذارد از مسلماني غيبت شود، حقي بر خداي متعال پيدا مي كند كه او را از آتش جهنم نگاه دارد». [2] .

«اي ابوذر! شخص يك كلمه در مجلسي مي گويد كه اهل مجلس را بخنداند به همان كلمه (اگر غيبت، تهمت، نابجا، هتك آميز و...باشد)، چنان در جهنم فرو مي افتد، مانند افتادن از آسمان به زمين». [3] .

«اي ابن مسعود! هميشه راست بگو، و مبادا از دهانت حتي يك سخن دروغ خارج شود»؛ [4] «اي ابوذر! هر كس زبان خود را حفظ نكند هيچ كار نكرده است»؛ [5] «اي ابوذر! هر كسي بميرد و يك ذره تكبر در دلش باقي مانده باشد، بوي بهشت را نخواهد شنيد، مگر پيش از مرگ توبه كند. [6] (و


آن كبر را از دل خود درآورد و از سر خود بيرون آورده بدور اندازد).