«داشتن اخلاق خوش، انسان را به مقام كساني مي رساند كه روزها روزه اند و شبها مشغول نماز و عبادت»؛ «بهترين شما خوش اخلاقها هستند، كه با مردم مي جوشند و (با خوش برخوردي و اخلاق خوش و روي گشاده و تواضع) با همه سلوك مي كنند». [1] .

«اي ابوذر! انسان بد اخلاق - تا اخلاق خود را خوب نكند -


دايم از خدا دور مي شود»؛ [2] «با خانواده ي خود و همسايگان و هر كس از مردم كه با شما معاشرت و سر و كار دارد، با خوش اخلاقي رفتار كنيد، تا خداوند درجات عالي بهشت را به شما بدهد». [3] .