در اين دوره ديگر بيت المال امانت خلق و خالق نزد خليفه و حكومت او به شمار نمي آمد بلكه تعدي و دست اندازي به آن نه تنها توسط خليفه بلكه ساير دست اندركاران حكومت رايج گرديد و خزينه ثروت پادشاهي و دودمان شاهي شد و رعيت تنها ماليات پرداز پادشاه گرديد و كسي نمي توانست از حكومت در اين باره بازخواست كند.