خليفه مسلمين كه در دوره خلفاي راشدين - غير از مورد علي (ع) - به نص خليفه قبلي تعيين مي شد، از معاويه به بعد موروثي، انتصابي و به زور صورت گرفت و خود او از طريق پيكار و نبرد به مقام خلافت رسيد و اين امر آغاز پادشاهي و تخطي از قاعده خلافت بود. معاويه حتي براي تثبيت خلافت پسرش يزيد، همه مخالفان احتمالي آينده را كشت يا زهر داد و يا به بخشيدن اقطاعات و صِلات بسيار و با پرداخت حق السكوت از سر راه برداشت.