سيد داودي گويد: وقتي شب عاشوراء رسيد حسين عليه السلام اصحاب خود را جمع كرد و در انجمن آنان به سخن ايستاد، ثناي خدا را نمود پس رو به باران كرد و فرمود: اما بعد من اصحابي را شايسته تر از شما نمي دانم. تا آنجا كه راوي گويد: به بشر بن عمرو حضرمي در اينحال كه از سوز محترق بود؛ گوينده اي گفت كه پسرت«عمر»در تغر ري اسير شده.