اهل سير گفته اند: وي از كساني است كه از كوفه براي حسين (ع) مراسله ي فرستاد و با امام (ع) وفا كرد داد و از كساني است كه براي حضرت وي هنگاميكه مسلم بن عقيل به كوفه آمد بيعت مي گرفت يك بيرق در فرمان او بود.

گفته اند، هنگامي كه عبيدالله داخل كوفه شد و مسلم بن عقيل ورود او را شنيد بجنگ او برخاست، و براي هر يك از چهار دسته ي كوفه يك نفر سردار (فرمانده) معين كرد و براي سرداران خود بيرقهائي معين نمود:

1- مسلم بن عوسجه را امير ربع مذحج و اسد كرد.

2- ابوثمامه را بر ربع تميم و همدان

3- عبدالله بن عمر بن عزيز را [1] بر ربع كنده و ربيعه.

4- عباس بن جعده جدلي را [2] بر اهل مدينه فرمانده كرد

اين چهار تن سالار را هر كدام فرمانده يك بيرق كرد.

همه با سپاهيان خود از جا كندند و به سوي عبيدالله پيش آمدند تا او را در قصر دارالاماره محاصره كردند تا اين كه ابن زياد مردم را وادار كرد كه مسلم بن عقيل را تنها گذاشته پراكنده شوند.

[1] بگفته‏ي حدائق، وي سواري بود شجاع از شيعيان کوفه و در همه جنگهاي علي (ع) حضور داشت؛ با مسلم بن عقيل بيعت کرده بود و بهمراه ابن‏عوسجه از مردم بيعت گفت، هنگاميکه در کوفه مسلم بن عقيل را مردم دست تنها گذاشتند اين مرد کازيرا حصين بن تميم تميني گرفت و به عبيدالله تسليم کرد، عبيدالله او را حبس کرد و بعد از شهادت مسلم او را گردن زد.

[2] وي بگفته‏ي ابوجعفر، هنگام خذلان مسلم بن عقيل گرفتار محمد بن اشعث شد او به اين زيادش تسليم کرد، وي هم زندانيش نمود و چون مسلم شهيد شد او را احضار کرد و گردن زد.