انسانها در نظام قبيله اي، به مانند عضوي از پيكره بزرگ به شمار بودند و از خود هويت مستقلي نداشتند، از اين رو رئيس قبيله براي آنان تصميم مي گرفت و عمل مي كرد و هنگامي كه جرمي از فردي از قبيله نسبت به فردي از قبيله ديگر رخ مي داد، تمامي اعضاي قبيله مجرم شناخته مي شدند و جرم به پاي قبيله نوشته مي شد. [1] .