ركن اصلي دين، احكام و قوانين آن است و آن گاه كه در جامعه احكام الهي عملي شود و روابط انسانها بر اساس قانون آسماني تعريف شود جامعه دين دار خواهد بود. در جامعه زمان امام حسين (ع) آشكارا احكام الهي زير پا گذاشته مي شود بي آنكه علماي زمان كه به فرموده پيامبر (ص) در چنين هنگامه اي مي بايستي عليه آن به پاخيزند، [1] اعتراضي كنند. معاويه در ملأ عام، زيادبن ابيه را بر خلاف سنت اسلامي، «الولد للفراش»، به گواهي ابومريم، به پدرش ملحق كرد [2] و او را برادرش خواند بي آنكه آب از آب تكان بخورد.