از ابن عباس نقل شده است: مقصود از اموات و زنده ها در كلام خدا كه مي فرمايد:«و ما يستوي الاحياء و لا الاموات» علي و حمزه و جعفر و حسن و حسين و فاطمه و خديجه هستند، و مقصود از اموات (مردها) كفار مكه مي باشد. [1] .

مفاد اين آيه اين مي شود كه زنده ها و مرده ها يكسان نيستند.