مرحوم علامه ي فقيد حاج شيخ مهدي مازندراني مي نويسد: در انوار الهداية آمده: زمانيكه كعبه فخر نمود كه كيست مثل من؟ خداوند فرمود: فخر نكن اي كعبه به درستيكه خلق نمودم بيت المعمور را و قرار دادم او را اشرف از تو بصد هزار رتبه، و خلق نمودم عرش را و قرار دادم او را اشرف از تو و از بيت المعمور صد هزار مرتبه، و خلق نمودم زمين پاكيزه را قبل از خلق تو و قبل از خلق تمام زمينها به بيست و چهار هزار سال و قرار دادم شرافت آن زمين و عظمت او را بيشتر از تو و از بيت المعمور و از عرش بصد هزار مرتبه و اگر بخاطر او نبود تو را خلق مي كردم و نه آسمانها و نه زمينها را.


زمين كعبه عرضه كرد: اي خدا اين كدام زمين است؟ فرمود: اين زميني است كه تربتش را شفا از هر دردي قرار داده ام عرض كرد: برايم واضح بفرما فرمود: زميني است كه امر نموده ام ملائكه ي عرش را زيارت نمائيد او را هر روز و از تربتش بياورند بعرش براي بركت، عرض كرد: خدا واضح نما برايم.

فرمود: زميني است كه قسم ياد كرده ام هر كس آنجا دفن شود عذابش نكنم و او را محاسبه نخواهم كرد، روز قيامت. عرض كرد: برايم واضح فرما فرمود: اين زمين همان زميني است كه قرار داده ام بر خود قبل از خلقت آسمانها و زمينها به چهل هزار سال كه او را و هر كه در آن زمين است بلند نمايم روز قيامت و بگذارم بالاي عرش.

عرض كرد واضح فرما برايم فرمود: اين زميني است كه هر كس بر او و بر خاك او سجده كند، يك مرتبه مثل اين باشد كه مرا سجده كرده هزار سال و حج خانه ي من كرده باشد هزار بار و نماز خوانده باشد و روزه گرفته باشد هزار سال عرض كرد: واضح فرما برايم فرمود: اين زميني است كه سبط نبي مختار و سيد جوانان بهشت ابوعبدالله الحسين (عليه السلام) در آن كشته شود و با عترت طاهره اش و نيكان اصحابش در آنجا دفن مي شوند مكه گريه ي شديدي نمود. [1] .