ابوهارون مكفوف مي گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: در عزاي حسين برايم شعر بخوان خواندم گريه كرد فرمود: شعر بخوان همان طوريكه برقت مي خوانيد خواندم گريه كرد سپس فرمود: باز هم بخوان خواندم گريه كرد و صداي گريه را از پس پرده شنيدم چون فارغ شدم فرمود: اي ابوهارون كسي كه در عزاي حسين شعر بخواند و گريه كند و بگرياند ده نفر را بهشت برايش نوشته مي شود و كسي كه در عزاي حسين شعر بخواند و بگريد و بگرياند پنج نفر را بهشت براي او نوشته مي شود و كسي كه شعر بخواند در عزاي حسين و بگريد و بگرياند يك نفر را نوشته مي شود براي او بهشت و كسي كه در پيش او ذكر حسين شود پس خارج شود از ديده اش اشك بمقدار پر مگس ثواب او با خداست و خدا راضي نخواهد شد بكمتر از بهشت [1] ابوعماره خواننده شعر نقل مي كند از امام صادق ع كه فرمود: يا اباعمارة از اشعار عبدي در عزاي حسين (ع) برايم بخوان خواندم گريه كرد باز خواندم گريه كرد والله همين طور من خواندم و آقا گريه كرد تا اينكه صداي گريه از خانه بلند شد آنگاه آقا فرمود: هر كس در عزاي حسين


شعر بخواند و پنجاه نفر را بگرياند براي اوست بهشت و هر كس براي عزاي حسين شعر بخواند و چهل نفر را بگرياند براي اوست بهشت و هر كس در عزاي حسين شعر بخواند و سي نفر را بگرياند براي اوست بهشت و هر كس در عزاي حسين شعر بخواند و بيست نفر را بگرياند براي اوست بهشت و هر كس در عزاي حسين شعر بخواند و ده نفر را بگرياند براي اوست بهشت و هر كس در عزاي حسين شعر بخواند و بگرياند يك نفر را براي اوست بهشت و هر كس در عزاي حسين شعر بخواند و بگريد براي اوست بهشت و هر كس بخواند يك شعر و بخود حالت گريه كرده بدهد براي اوست بهشت. [2] .

صالح بن عقبه مي گويد: امام صادق فرمود: اگر كسي يك بيت شعر در عزاي حسين (ع) بخواند و بگريد و بگرياند ده نفر را پس از براي او و براي آنهاست بهشت و كسي كه يك بيت شعر بخواند در عزاي حسين و بگريد و بگرياند نه نفر را براي او و براي آنهاست بهشت و همين طور فرمود: تا آنكه فرمود: هر كس يك بيت شعر در عزاي حسين بخواند و بگريد و گمان مي كنم فرمود يا بگرياند براي اوست بهشت. [3] .