عزاداري در شبه قاره هنديه يعني هندوستان و پاكستان چنين است:

ساكنان آنجا با همه اختلاف ملت ها و مذهب ها مخصوصا مسلمانان آنها به برگزاري سوگواري امام حسين (ع) و از جان و مال گذشتن در اين راه عادت دارند، و از روزي كه اخبار اين فاجعه دردناك كربلا در اواخر قرن اول هجري به اين نواحي رسيد برگزاري مجالس حزن و اندوه در هند و پاكستان شروع شد و بيشتر از دوازده قرن است كه اين مراسم روز بروز زيادتر مي شود و كتابها و صفحات پر است از مطالبي كه دلالت دارد بر كوشش و اهتمام مسلمانان مخصوصا شيعه در تمام نواحي شبه قاره هند به اين نوحه سرائي و برگزاري مجالس سوگواري و عزاداري، و گردانيدن هودجها و اسيران و تشكيل مجالس عزا و اجتماعات حزن و اندوه در ماههاي محرم و صفر در هر سال مخصوصا در دهه ي اول محرم بر امام حسين و اهل بيت و اصحابش (رضوان الله عليهم).

و هندوها و ساير اقوام هندي غير مسلمان نيز از ديدن اين سوگواري ها و نوحه سرائي ها و محافل حزن متأثر شده و با مسلمين همراهي مي كنند ودر ماه محرم و صفر در كنار شيعيان عادات و مراسم آنها را تقليد و به آن متمسك مي شوند و حتي در بعضي شهرها و مناطق هندوستان، هندوها ساختمانها و عمارات ساخته و بر امام حسين (ع) و نوحه سرائي او وقف كرده اند و براي پيروي از مسلمين اسم حسينيه بر آن گذارده اند و در آنجا شعائر حزن و اندوه و سوگواري برگزار مي شود


و اسم حسين(ع) نزد آنان از اسمهائي است كه به وسيله ي آن تبرك مي جويند و آنرا مقدس مي شمرند و اين اسم را ذكر نمي كنند مگر با تمام اختيار و بزرگداشت و تجليل.