از اموري كه برخلاف عادت و طبع بشري است اين است كه: عزاداري براي حسين عليه السلام كهنه نمي شود و بموازات آن خوني كه از جوشش نمي افتد شيعه در عزاي آن مظلوم ميخروشد و بانحاء مختلف عزاداري ميشود، اين عزاداري گاهي به شكل مجلس روضه خواني و زماني بصورت سينه زني و هنگامي با زنجير زدن و يك وقت هم با زدن قمه ظاهر ميگردد بلكه عزاداري مختص و منحصر به شيعه نيست و غير از شيعه - حتي مردميكه از دين اسلام خارج هستند - شركت در عزاداري مينمايند.

از اينها همه مهمتر و عجيب تر رفتن در آتش است كه هر سال در كشور هندوستان انجام مي گيرد و من خودم فيلم آن را ديده ام و في الجمله رفتن در آتش را در كربلا يك بار مشاهده كرده ام و شاهد بودم كه اشخاصي مي رفتند در آتش


و آسيبي بآنها وارد نمي آمد و هر كدام از اينها خود جلوه اي است از نور شهيد كربلا و هر يك اثراتي دارد كه قابل انكار نيست.