راوي ميگويد: رسول خدا را ديدم لعاب دهان حسين را ميمكيد همانطور كه مردم شكر را ميمكند و ميفرمود: حسين از من است و من از حسينم، دوست دارد خدا دوستدار حسين را، و دشمن دارد دشمن حسين را. حسين سبطي از اسباط است خداوند لعنت كند كشنده او را پس جبرئيل فرود آمد و گفت: اي محمد «ص» خداوند بخون يحيي هفتاد هزار كس را بكشت، و زود باشد كه بخون فرزند تو حسين دو مقابل اين مقدار را بكشد و كشنده ي حسين در تابوتي است از آتش دست و پايش با زنجير آتشين بسته است و نگونسار به قعر جهنم افتاده است، و يك نيمه ي عذاب اهل جهنم خاص اوست و از بوي بد او اهل جهنم پناهنده اند و او ابد الاباد در عذاب اليم است و هيچگاه عذاب او سستي


نگيرد و از حميم جهنم به او ميخورانند. [1] .