سيد سجاد به بشير فرمود: پدر تو مردي شاعر بود تو را هيچ از آن صنعت بهره و نصيبه اي داده باشند؟ عرض كرد: من نيز شاعرم سيد سجاد فرمود: اكنون برنشين و طريق مدينه پيش دار و مردم آن بلده را از شهادت ابي عبدالله و رسيدن اهل بيت آگاه كن.

بشير برحسب فرمان بر اسب خويش برنشست و راه در نوشت و چون به مدينه درآمد با هيچكس سخن نكرد تا بمسجد رسول خداي رسيد پس با علي صورت بگريست و آنوقت فرياد برآورد كه: اي مردم اينك علي بن الحسين عليهماالسلام است كه با عمه ها و خواهرها باراضي شما درآمد و در ظاهر شهر شما رحل خويش فرود آورد. اينك من فرستاده و رسول اويم و شما را برسالت خويش بحضرت او دلالت مي كنم. [1] .