شمر بن ذي الجوشن كه نگرنده ي يزيد بود و واردات احوال او را مي آزمود چون او را سخت سكران و فرحان ديد شعري خواند كه معني شعر اين است:

ركاب مرا از سيم زر پر كن زيرا سلطان بي گناه را كشتم و بهترين مرد مرا از نظر پدر و مادر كشتم يزيد بجانب او با خشم نظري افكند گفت خداوند ركاب ترا بنار و حطب انباشته كند اگر ميدانستي كه حسين از جهت پدر و مادر بهترين خلق جهان است، چرا او را كشتي؟ شمر گفت: باشد كه مرا جايزه عطا كني يزيد گفت: هرگز تو را از من جايزه نخواهد رسيد شمر خائف و خاسر باز شتافت و از دنيا و آخرت بي بهره ماند. [1] .