چون آن حضرت بدرجه شهادت رسيد آن كفار طمع در سلاح و لباس مباركش بستند بر نس شريفش را كه از خز بود مالك بن بشر كندي در ربود، عمامه مباركش را اخنس بن مرثد ابن علقمة الحضرمي مأخوذ داشت و بروايتي جابر بن يزيد الاودمي بر سر بست و ديوانه شد و بروايتي مجذوم گشت و سراويل آن حضرت را بجر بن كعب تميمي برد و درپوشيد و زمين گير گرديد و چند كه زنده بود نتوانست بپاي خواست و بروايتي دستهايش خشك شد در تابستان چون دو پاره چوب بود و در زمستان چرك و خون مي افشاند.

ابن شهر آشوب نسبت اخذ سراويل را با بجر بن عمر الجرمي داده و در اين سخن متفرد مي نمايد و قطيفه مباركش را كه از خز بود قيس بن اشعث كندي برد


و او را قيس القطيفه ناميدند بروايت خوارزمي مجذوم شد و اهل بيتش از وي برميدند و او را در مزابل افكندند و هنوز زنده بود سگان گوشش را دهان ميزدند و قميص شريفش را اسحاق بن حياه الحضرمي ببرد و در بر كرد مبروص شد و موي سر و رويش بريخت و در آن قميص نشان يكصد و ده و اند زخم تير و تيغ و نيزه و سنگ بود و ثوب آن حضرت را جعونة بن حوبة الحضرمي مأخوذ داشت و در بر كرد رويش دگرگون شد و مويش پراكنده گشت بدنش مبروص آمد و نعلين مباركش را اسود بن خالد الاوزمي بر گرفت و خاتم مباركش را بجدل بن سيلم كلبي با انگشت مباركش قطع كرد و مختار چنانكه انشاء الله در جاي خود رقم مي شود هر دو دست و هر دو پاي او قطع كرد و بيفكند و او در خون خويش همي غلطيد تا نگونسار به دوزخ درافتاد و شمشير آن حضرت را جميع بن الخلق الازدمي و بروايتي اسود بن حنظلة از قبيله ي بني تيميم برد و نيز گفته اند قلافس نهشلي مأخوذ داشت.

محمد بن زكريا گويد: در نزد حبيب بن بديل ديده شد و اين شمشير غير از ذوالفقار است چه ذوالفقار بروايتي با ساير اثاثه نبوت و امامت مصون و محفوظ است.

ابن شهر آشوب گويد: كمال آن حضرت و بعض اشياء را رحيل بن جثيمة الجعفي و هاني بن ثبيت الحضرمي و جرير بن مسعود الحضرمي و ثعلبة الاسود الاوسي بر گرفتند.

از اخبار چنان مستفاد مي شود كه: حسين عليه السلام در يوم طف با دو زره متظاهر بودند يكي را درع بتراء مي ناميدند كه نيك رسا بود آنرا عمر بن سعد برگرفت و گاهي كه مختار او را بكشت آن درع را به قاتل او ابوعمرة بخشيد و درع


ديگر را مالك بن بشر كندي برد و ديوانه شد. [1] .