در روز عاشورا در آن لحظات حساس و سخت كه انواع بلا و گرفتاري بوجود نازنينش روي آورده بود، ياران و جوانهايش قلم قلم بر روي زمين افتاده بودند تشنگي بي نهايت جگرش ميسوزانيد لشكر بي شمار در مقام كشتن و هلاكش بودند، در گيردار جنگ كه يك تنه با آنها ميجنگيد آن عناصر پليد به خيام حرم حمله بردند كه مزاحم زنها و كودكان گردند و اموالشان را بغارت ببرند، حضرت صدا زد: اي شيعه آل ابوسفيان اگر دين نداريد و از آخرت و روز معاد نمي ترسيد حداقل آزادمرد باشيد، شما كه ادعا داريد عربيد شيمه ي عربيت را حفظ كنيد.

شمر ملعون گفت: اي پسر فاطمه چه ميگوئي؟ فرمود: من با شما جنگ دارم از زنها چه ميخواهيد؟ آنها كه گناهي ندارند، نگذاريد، ماداميكه من زنده هستم لشكر به خيام حرمم نزديك شوند [1] .

به بينيد فتوت و جوان مردانگي تا به كجا رسيده؟!! اينست كه بايد همه و همه در طول قرنها و گذشت زمانها در برابر قبر مطهرش كرنش كنند و عرض نمايند «بابي انت و امي يا ابا عبدالله» شگفتا كه در آن حال و گرفتاري نيز از ناموس دفاع كرد و با جمله ي «يا شيعة ال ابو سفيان» آن سفله پيشگان را معرفي نمود و بدنيا اعلام كرد كه اينها از مرز اسلام بدورند و با اشاره اعلان كرد كه تمام اينها آثار دشمني با رسول خداست، با اين كار و گفتار بآنان فهماند كه شما ارازل و اوباش از روز اول دشمن شماره يك رسول خدا بوده و هستيد.

جان من و جهانيان بقربانت اي حسين اي كسيكه اسمت سر لوحه ي دفتر شهداست و اي كسيكه راه آزادي و آزاد زيستن و شهامت و غيرت و دفاع از ناموس


را به همگان ياد دادي جانم بقربانت اي شهيد كربلا.