شبيب غلام حارث
حـارث بـن سـُرَيـْع هـمـدانـي جـابـري، منسوب به بني جابر، تيره اي از همدان. (تنقيح المقال، ج 2، ص 81؛ ذخيرة الدارين، ص 252.).
سـيـره نـويـسـان و مـقـتـل نـگـاران پـيـشين از وي نامي به ميان نياورده اند. تنها برخي از مـتـأخـريـن، وي را فـرزند عبداللّه بن شَكَل بن حي بن جدْيه و از اصحاب پيامبر(ص) دانـسـتـه مـي نـويـسـنـد: «شـَبـيـب از كـوفـيـان نـامـدار و بـا فضيلت بود كه در جنگ هاي جمل، صفّين و نهروان شركت كرد و در ركاب امام علي (ع) شمشير زد.» [1] .
شـَبـيـب هـمـراه سـيـف بـن حـارث و مـالك بن عبداللّه [2] به كربلا آمد و در روز عـاشـورا به فيض شهادت نايل گشت. اين گروه از متأخرين با استناد نادرست به مناقب ابـن شـهـرآشوب و زيارت ناحيه مقدسه امام (ع) مي گويند: وي از شهيدان نبرد نخست در روز عاشورا مي باشد [3] و بر او چنين درود فرستاده شده است:
«السلام علي شَبيب بن عبداللّه مولي، حرث بن سريع.» [4] .
پاورقي
[1] ذخـيـرة الداريـن، ص 219؛ وسـيـلة الداريـن، ص 155. بـه نقل از الاصابة، ج 3، ص 305.
[2] سـيـف و مـالک دو فـرزنـد سـُريـع، (ابـصارالعين، ص 133، مرکز الدراسات الاسلامية لحرس الثورة).
[3] ذخـيـرة الداريـن، ص 252؛ وسيلة الدارين، ص 155؛ ابصارالعين، ص 133، مرکز الدراسات الاسلامية لحرس الثورة.
[4] ذخـيـرة الداريـن و وسـيـلة الداريـن، هـمـانـجـا؛ نـيـز ر.ک تـنـقـيـح المقال، ج 2، ص 81.