امام حسين (ع) كشته شد و مردم به غارت او پرداختند. اسحاق بن حويه ي حضرمي، پيراهن حضرت را دزديد و در آن بيش از صد و ده جاي تير و نيزه و شمشير يافت.

بعضي گفته اند در لباس هاي آن حضرت صد و بيست جاي تير و در جسم شريفش سي و سه جاي نيزه و سي و چهار جاي شمشير ديده شد.

از امام صادق (ع) روايت شده كه در بدن امام حسين سي و سه جاي نيزه و سي و چهار جاي شمشير بود. و از امام باقر (ع) روايت شده: «در بدن آن حضرت سيصد و بيست و چند زخم وجود داشت.»

بحر بن كعب تميمي شلوارهاي حضرت را برداشت. قطيفه ي آن حضرت را كه از پوست خز بود، قيس بن اشعث بن قيس و كلاهش را كه از پوست خز بود، مالك بن نسر برداشت؛ وقتي آن را به خانه آورد و خواست خونش را بشويد، همسرش گفت: «آيا غارتي پسر پيغمبر را به خانه ي من مي آوري؟ آن را از اين خانه ببر.» اسود بن خالد كفش هاي حضرت را برداشت و شمشيرش را فلافس نهشلي. كمانش را رجيل به خثيمه جعفي و انگشترش را بجدل بن سليم كلبي برداشت. آن گاه مردم به غارت خيمه ها پرداختند و تمام فرش ها، زينت آلات و شتران را دزديدند؛ تمام اثاثيه آن حضرت به تاراج رفت. حتي تمام لباس و زيور آلات زنان ربوده شد.