رسول مكرم اسلام (ص) فرمود: «خداوند نسل هر پيامبري را از پشت خود او قرار داده، ولي نسل مرا در صلب علي (ع).» [1] .

امام حسين (ع) در روز عاشورا به لشكر ابن زياد فرمود: «چرا بر عليه من دست به دست هم داده ايد؟ به خدا اگر مرا بكشيد، حجت خدا در روي زمين را كشته ايد به خدا در تمام روي زمين جز من، دخترزاده ي پيامبر، كه حجت بر شما باشد، نيست.»

روزي پيامبر اكرم (ص)، امام حسن (ع) را بر روي ران راست و امام حسين (ع) را بر روي ران چپ خود و علي (ع) و فاطمه (س) را در مقابل خود نشانيد و عبا يا پيراهن خود را بر آنها پيچيد و اين آيه را تلاوت كرد: «همانا خداوند اراده كرده است پليدي را از شما خانواده دور كند و شما را پاك و پاكيزه نمايد» [2] .

آن گاه فرمود: «در حقيقت، اينان خاندان من هستند.»

و به ايشان فرمود: «من با كسي كه با شما در صلح باشد، در صلحم و با كسي كه با شما بجنگد در جنگم.» [3] .

روزي به حسن و حسين (ع) نگاه كرد و فرمود: «هر كس اين دو و پدر و مادرشان را دوست بدارد، روز قيامت با من هم مرتبه است.» [4] .

و فرمود: «حسين از من است و من از حسينم. خدا دوست بدارد آن كس كه حسين را دوست دارد.» [5] .

و فرمود: «هر كس دوست دارد محبوب ترين فرد اهل زمين در نزد آسمانيان را بنگرد، حسين را نگاه كند.» [6] .

روزي پيامبر (ص) در منبر خطبه مي خواند كه حسين (ع) از خانه خارج شد. [7] پايش به لباسش پيچيد و زمين خورد و به گريه افتاد. حضرت از منبر به زير آمد، او را در آغوش كشيد و فرمود: «خدا شيطان را لعنت كند. فرزند وسيله ي آزمايش است؛ سوگند به آن كه جانم در دست اوست، متوجه نشدم كه چگونه از منبر پايين آمدم.»

روزي از در خانه ي فاطمه (س) مي گذشت، صداي گريه ي حسين (ع) را شنيد. صدا زد: «آيا نمي دانيد گريه او مرا آزرده مي كند؟»

وقتي گريه ي امام حسين در كودكي، پيامبر را آزرده مي كند، چه حالي خواهد داشت اگر ببيند پسرش حسين (ع) ايستاده، فرياد مي زند: «آيا كسي هست كه از حرم رسول خدا دفاع كند؟ آيا خدا پرستي هست كه از خدا بترسد و ما را ياري كند؟ آيا كسي هست كه به اميد پاداش الهي به فرياد ما برسد؟ آيا كسي هست كه به خاطر خدا ما را كمك كند؟» ولي جوابي جز دم

شمشير و نوك نيزه و تير دريافت نكرد، و در همان حال كه جرعه اي آب مي خواست به او ندادند. هر بار به سوي فرات اسب تاخت، بر او هجوم بردند و از آب دورش كردند.

[1] ان الله جعل ذرية کل نبي من صلبه خاصة و جعل ذريتي من صلب علي بن أبيطالب.

[2] انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا. (سوره‏ي احزاب، آيه 33).

[3] أنا سلم لمن سالمتم و حرب لمن حاربتم.

[4] من احب هذين و أباهما و امهما کان معي في درجتي يوم القيامة.

[5] حسين مني و أنا من حسين أحب الله من أحب حسينا.

[6] من أحب أن ينظر الي أحب أهل الارض الي أهل السماء فلينظر الي الحسين.

[7] خانه‏ي حضرت فاطمه در جنب مسجد بوده و در خانه‏اش به داخل مسجد باز مي‏شده؛ به همين جهت، خارج شدن از خانه‏ي ايشان، مساوي با وارد شدن به مسجد بوده است.