علامه گنجي از عباس بن هشام و او از پدرش و جدش نقل كرده كه گويد: مردي از بني ابن بن دارم به نام «زرعه» در حادثه ي عاشورا حضور داشت و او بود كه تيري به حلقوم حسين (ع) زده بود و مي گفت: حسين خون را به آسمان مي پاشيد و مي گفت: اينطور رفتار مي كنند با پسر رسولخدا؟!

و اصابت اين تير وقتي بود كه حسين (ع) آبي خواسته بود تا بنوشد و با اصابت آن تير نوشيدن آب ممكن نشد.

امام او را نفرين كرد و فرمود: «اللهم ضمئه اللهم ضمئه. يعني: خدايا او را تشنه بگردان خدايا او را تشنه بگردان!

راوي خبر گويد: اشخاصي كه او را ديده بودند براي من نقل كردند كه هنگام مرگ از حرارت شكم و تشنگي صيحه مي زد، در حالي كه در پشت او چيزهاي خنك بود و بادبزن و يخ در اطرافش وجود داشت. و پيوسته صدا مي زد آبم دهيد كه تشنگي مرا كشت. در ظرفهاي


بزرگ به او آب مي دادند كه براي پنج نفر تشنه كافي بود وليكن اثري به او نمي بخشيد و باز آب مي دادند، تا كار به جائي رسيد كه شكم او پاره شد! [1] .

مرحوم آيت الله مرعشي نجفي در جلد 11 احقاق الحق در ذيل اين حديث گويد: اين حديث را ابن عساكر در تاريخ خود از ابن طاووس نقل كرده و ابن ابي الدنيا نيز در كتاب خود نقل كرده است. [2] .