از مهمترين مظاهر عبوديت و اخلاص حسين (ع) همان نماز ظهر عاشورا است. حسين (ع) وقتي به نماز ايستاد در نظر او همه چيز جز نماز فراموش شد. از اين واقعه همه در حيرتند زيرا اعصاب انسان طوري نيست كه در اثناي حوادث متراكم كوبنده و مصائب خرد كننده تحت كنترل قرار گيرد و آدمي به ياد عبادت باشد و همه چيز غير از عبادت فراموش شود، از «ابن ماجه» نقل شده كه ياران حسين (ع) همه به نماز خوشحال بودند و عشق مي ورزيدند.

كوت فرشلر نويسنده ي كتاب «امام حسين و ايران» مي گويد: در بين مسيحياني كه به شهادت رسيده اند فقط يك نفر را مي توانيم پيدا كنيم كه در هنگام ابتلا به ياد پيشوا بود و از اين نظر به حسين (ع) شباهت دارد.

«سيكنتوس دوم» پاپ اعظم روم بود «و الرين» بعد از آنكه در كشور روم به مقام امپراتوري رسيد تصميم گرفت مسيحيان را از بين ببرد. [1] .

«والرين» تمام روحانيون مسيحي را به قتل رسانيد ولي پاپ را زنده نگاه داشت تا آنكه او را با سخت ترين عذاب به قتل رسانيد و امر كرد تا زنده پوست او را بكندند و هنگامي كه جلاد مشغول كار بود پاپ ناله كنان مي گفت اي عيسي مسيح از اين شكنجه راضي هستم، زيرا وسيله اي شده است تا بيشتر در فكر تو باشم.

«والرين» كه پاپ را با آن شكنجه به قتل رسانيد بعد از آنكه به جنگ شاپور اول رفت با همان مجازات به قتل رسيد. [2] .

به گواه وجدان سالم كرت فرشلر در اين تشبيه دچار اشتباه شده زيرا پاپ اعظم را به حسين (ع) شهيد مانند كرده كه بمنزله ي تشبيه صفر يا رقمي ناچيز به رقمي بزرگ است. خوب


بود او را به يكي از ياران حسين (ع) تشبيه نمايد كه در وقت جان دادن به ياد پيشوا بودند.

و در همان نماز بمانند يك سد آهنين جلو صف دشمن مي ايستادند و تيرهاي دشمن را به جان و سينه ي خود مي خريدند. شنيدن مطالب حوادث زخم و شكنجه در مرحله ي سطحي آسان است و در مرحله ي تجزيه و تحليل معلوم مي شود چه غوغائي بوده.

وقتي يك سوزن به دست ما فرو مي رود، درد ناگهاني آن در لحظه ي اول ما را بي تاب مي كند و از همين يك نمونه مي توان درك كرد كه سعيد بن عبدالله كه در جلو امام ايستاده و خود را هدف تير و نيزه و شمشير قرار داده بود و حتي خود را سپر تيرهائي كه بسوي حسين (ع) پرتاب مي شد كرده بود، چه حالي داشته است! [3] بنا به گفته ي سيد امين آملي سيزده تير به بدن سعيد اصابت كرد و اين غير از زخم هاي شمشير و نيزه هائي بود كه قبلا به او اصابت كرده بود.

سرانجام از پا در آمد و به زمين افتاد، گفت: بار الها! لعنت بفرست بر اين قوم! لعنتي مثل لعنت قوم عاد و ثمود. بار الها! سلام مرا به رسول خودت برسان. سپس جان به جان آفرين سپرد.

نماز حسين بن علي (ع) مسلم تاريخ است. آنچه محتاج به بررسي دقيق است اين است كه كدام نوع نماز خوف را اختيار فرمود. و از اين رهگذر كيفيت صحنه ي عاشورا تا حدي روشن مي شود.