در تاريخ انسانيت حوادث تلخ و شيرين و غم انگيز و فرح زا بمانند امواج كوچك و بزرگي در اجتماعات انساني بوجود آمده. اين حوادث در آغاز چنان پرضربان و خيره كننده بوده كه


دنيا يا يك اجتماع را به خود متوجه ساخته و موقتا تمام زندگي روزانه ي مردم را تحت الشعاع قرار داده و نقل مجالس گرديده است.

ولكن هر مقدار از زمان حادثه مي گذرد بمانند همان امواج دور شونده از مركز رو به ضعف گذاشته و ماهيت اوليه را از دست داده و رو به فراموشي مي نهند و پس از مدتي چنان از نظرها محو مي شوند كه گويا از اول نبوده و يا بزحمت در ياد و خاطر انسانها تداعي مي شوند.

اين يك خاصيت عمومي براي همه ي حوادث تاريخ است، ولي در ميان آن همه حوادث، ندرتا حادثه هايي به چشم مي خورد كه كاملا يك حالت استثنائي دارند و گذشت زمان آن را كهنه و بي رنگ نمي سازد.

حادثه ي خونين كربلا و شهادت حسين (ع) يك نموني عالي و ممتاز از اين امواج استثنائي تاريخ بشري است و كسي باور نمي كرد حادثه اي در ميان بياباني خاموش و دور افتاده پس از كشته شدن قهرمانان آن، چنين عكس العمل پر اهميتي به وجود آورد.

اين موج در كربلا، چندان بزرگ به نظر نمي رسيد، ولي در كوفه بزرگ شد. به شام و حجاز كه رسيد بزرگتر شد و در مدت كوتاهي دنياي اسلام را به جنبش درآورد و با گذشت زمان هر روز به دامنه ي دايره ي خود افزوده و وسيعتر مي گرديد و امروز پس از صدها سال اعجاب و تحسين جهانيان را بر انگيخته، بطوري كه سلاطين دنيا و رهبران انقلاب ها، پس از گذشت اندك زمان از خاطره ها محو شده واقدامات آنان به فراموش سپرده مي شود، ليكن اين چه خوني است كه در 1400 سال پيش در كربلا بر زمين ريخت، اما هنوز مي جوشد و اين چه عظمتي است كه پس از شهادت درخشان تر مي شود. و دنيا را به خود جلب مي كند قبر شاهان عصر و قدرتمندان وقت ويرانه مي شوند وليكن قبر حسين (ع) و ياران وي را تعمير كرده و ياد آنان را بيش از پيش زنده نگاه مي دارند.

البته وحي آسماني قبلا به اين جهات كه مغفول اذهان بوده خبر داده است، بطوري كه در حديث ام ايمن رسول اكرم (ص) فرموده فرشته وحي براي من خبر داده حسين (ع) كشته مي شود و قبر او را پيوسته تعمير خواهند نمود تا انقراض عالم باقي خواهد ماند.