برخلاف انتظار بني اميه، آنان با كشتن حسين (ع) گور خود را كندند و از مقاصد شوم خود پرده برداشته و خشم و غضب ملل اسلامي را خريداري كردند. همه ي مجامع اسلامي عمل بني اميه را تقبيح كرده و آن را يك جنايت نابخشودني دانستند.


اين حقيقتي است كه هر مورخ به آن اعتراف مي نمايد، «ماربين» مستشرق آلماني مي گويد: «بزرگترين خطاي سياسي بني اميه كه اسم و رسم آنها را از صفحه ي عالم محو ساخت كشتن حسين (ع) بود». [1] .

محكوميت بني اميه در افكار مسلمين براي آينده ي اسلام بسيار مفيد شد، زيرا بني اميه از اين كه بتوانند منافقانه و زير پرده به اسلام ضربه بزنند مايوس شدند و مردم آنها را بخوبي شناختند.

از آن پس همكاري و نزديك شدن به آنان سبب بدنامي و ننگ بود. مردم نيز طبعا با نيات و مقاصد آنها مخالفت مي كردند و تا مي توانستند جلو مقاصد آنها ايستادگي مي كردند. اگر سر نيزه و شمشير نبود خون بني اميه را مي نوشيدند و زنده بگورشان مي كردند.

قصيده ي عبدالله بن همام سلولي، ترجمان احساسات و تنفر و انزجار مردم از آل اميه است.



خشينا الغيظ حتي لو شربنا

دماء بني امية ماروينا



خشم كليه عروق ما را چنان پر كرده كه اگر خونهاي بني اميه را بياشاميم باز سيراب نمي شويم.

يكي از علماي مصر كه براي كتاب كامل ابن اثير فهرستي تهيه كرده است، مي گويد: سپاهي كه با حسين (ع) جنگ كرد و او را كشت سنگ دل ترين مردمان دنيا بود و در ميان آن لشكريان آثار رحم انساني نبود، بلكه جمادات متحرك و شريري بودند كه بزرگترين عار و بدترين كارها و شنيع ترين كردار را بر خود هموار كردند. [2] .

شيخ عبدالوهاب نجار از اساتيد برجسته ي دانشگاه الازهر مصر در ملاحظاتش بر كامل ابن اثير، بني اميه و كشندگان حسين (ع) را لعن و توبيخ و تقبيح كرده. [3] .