علامه ي خوارزمي در ينابيع المودة از ابي مخنف نقل مي كند: مردي از طايفه ي كندي عمامه حسين (ع) را به غارت برده بود. وقتي كه وارد منزل شد، همسرش گفت: چيست آنچه آورده اي؟ گفت عمامه ي حسين (ع) است!

زن او را توبيخ كرد و گفت: واي بر تو! حسين را كشتي و لباسش را غارت كردي؟! به خدا قسم من بعد از اين با تو در يك خانه نمي نشينم. مرد كندي خواست او را بزند، مسماري به دست او فرو رفت و دست او از آرنج قطع گرديد و به يك فقر كمرشكن مبتلا گرديد. [1] .